قسمت اول؛ تکرار تاریخ... سلام هوادار!

نمی دانم چقدر میتوانم این بخش را ادامه دهم اما چندی با شما هستم...
سپاهانمان با شکست راهی هفته دوم لیگ شانزدهم شد و البته با نیت جبران باخت در برابر سفید پوشان پدیده و این برای مای هوادار که به امید بودن ویسی به تماشا نشستیم سخت بود...
عادیست که یک هوادار عاشق طلایی پوش دلش برای گل برای ساخت امید لحظه شماری کند...
وقتی یک نفر را متمایز ببینی انتظاراتت از او سر به بیابان می کشد اما نه!
هر شکستی نشانه ی پیروزی است یک نمونه ی آن استقلال خوزستان؛ نمونه ی دیگر آن سپاهان زمان فرکی آن سری اول یادتان هست چگونه هفته آخر لای منگنه بودیم و دست به دعا؟! و بعد هم ثبت جام لیگ چهاردهم در کارنامه ی سپاهانمان؟!
اینکه محرم بیاید و اینکه چشم به راه احسان باشیم شیرین است؛ و تماشای سنگر گردان و گل مرادمند هم خودش ماجراست...
اینکه هواداران بیایند و تشویق کنند حتی بعد از باخت آن هم بزرگواری است که تنها از طلایی دلان بر می آید...
اینکه با غرششان طوفانی به پا کنند تا ویسی متاسف و متاثر شود خودش یک مثنویست...
اما اندک دقت کنید: امسال سپاهان به نظر تکراری می رسد...
تکرار ماجرای تلخ گاهی هم شیرین...
مانند ویسی و فرکی، دنیل و پادوانی، هادی و محرم شاید هم تکرار پیوند سپاهان و قهرمانی... البته برگشت احسان هم خودش نقطه عطفی است برایمان...
سپاهان شکست خورد و روی قول ویسی وقت زیادی است تا حساب کنیم...
کمی هم باید باور کنیم که برای سپاهانمان، داوری جزئی از بازی است و این تمام مرهم هر شکست است...
امیدمان همان امیدهای ترکیبمان هستند...
می شود به جوانان فرصت داد مثل محمدی، ریکانی همچون شریفی...
بیاییم خرده نگیریم اما حواسمان را جمع کنیم و به جای کارشناس بشویم هوادار... رنگ و بوی حمایتمان در نصف جهان بپیچد...
وقتی اعتمادت از جنس امید باشد تلخ ترین شکست با امید به پیروزی شیرین می شود...
به امید پیروزی مقابل نفت تهران...
ما فردای هربازی با شما هستیم پس...
سلام هوادار...