رحمتی می ترسد
![رحمتی می ترسد]()
رحمتی تکبر دارد، غرور دارد، همه چیز را برای خودش می خواهد، می خواهد تک و تنها باشد، رقابتی در کار نباشد و... سیدمهدی رحمتی که مدتهاست با مصاحبه نکردنش به قول خود می خواهد آرامش را حفظ کند و از حواشی دور باشد درست چند روز مانده به دربی پایتخت به یکباره از حضور در تیم ملی کناره گیری کرد و این خبر بود که اردونشینان استقلال را به فکر فرو برد.
در واکاوی تصمیم رحمتی برای خداحافظی فقط به یک موضوع می رسیم و آن هم جدی شدن ماجرای دعوت از دانیل داوری دروازه بان ایرانی حاضر در بوندسلیگای دو است. داوری که گفته می شود از نزدیکان یکی از فعالان فوتبال ایران هم هست قرار است به زودی به اردوی تیم ملی اضافه شود و از طرفی عملکرد او در رقابتهای بوندسلیگای دو می تواند عاملی برای ترس رحمتی از نیمکت نشینی باشد.
از قدیم گفته اند دروازه بان باید نترس باشد اما رحمتی این روزها نشان داد از نیمکت نشین شدن ترس دارد. رحمتی آنقدر باهوش است که تیم ملی را در سال جام جهانی از دست ندهد اما به نظر می رسد او می خواهد مسئولین تیم ملی را از دعوت داوری منصرف کند.
جالب نیست؟ دروازه بان اول تیم ملی از رقابت می ترسد. رقابتی که شاید برنده اش او باشد. به راستی این همه غرور به رحمتی این اعتماد به نفس را نمی دهد که در رقابت بهترین باشد؟ از چه می ترسد؟ مگر به توانایی های خودش شکی دارد؟ که اگر دارد هم نباید ضعف نشان دهد.
یادمان نرفته مدتی که رحمتی با وحید طالب لو در استقلال همبازی بود چه حواشی که ایجاد نشد، ماجرای کله خروس و حوله را همه به یاد داریم. می دانیم که اول فصل رحمتی درباره دروازه بان دوم چه از امیر قلعه نویی خواسته بود، فراموش نکرده ایم سال قبل گلر دوم تیم مظلومی را خودش انتخاب کرد. آری رحمتی تکبر دارد، غرور دارد، همه چیز را برای خودش می خواهد، می خواهد تک و تنها باشد، رقابتی در کار نباشد و راحت کارش را بکند، بازوبند کاپیتانی را هم به او بدهند که چه بهتر!
رحمتی تکبر دارد، غرور دارد، همه چیز را برای خودش می خواهد، می خواهد تک و تنها باشد، رقابتی در کار نباشد و... سیدمهدی رحمتی که مدتهاست با مصاحبه نکردنش به قول خود می خواهد آرامش را حفظ کند و از حواشی دور باشد درست چند روز مانده به دربی پایتخت به یکباره از حضور در تیم ملی کناره گیری کرد و این خبر بود که اردونشینان استقلال را به فکر فرو برد.
در واکاوی تصمیم رحمتی برای خداحافظی فقط به یک موضوع می رسیم و آن هم جدی شدن ماجرای دعوت از دانیل داوری دروازه بان ایرانی حاضر در بوندسلیگای دو است. داوری که گفته می شود از نزدیکان یکی از فعالان فوتبال ایران هم هست قرار است به زودی به اردوی تیم ملی اضافه شود و از طرفی عملکرد او در رقابتهای بوندسلیگای دو می تواند عاملی برای ترس رحمتی از نیمکت نشینی باشد.
از قدیم گفته اند دروازه بان باید نترس باشد اما رحمتی این روزها نشان داد از نیمکت نشین شدن ترس دارد. رحمتی آنقدر باهوش است که تیم ملی را در سال جام جهانی از دست ندهد اما به نظر می رسد او می خواهد مسئولین تیم ملی را از دعوت داوری منصرف کند.
جالب نیست؟ دروازه بان اول تیم ملی از رقابت می ترسد. رقابتی که شاید برنده اش او باشد. به راستی این همه غرور به رحمتی این اعتماد به نفس را نمی دهد که در رقابت بهترین باشد؟ از چه می ترسد؟ مگر به توانایی های خودش شکی دارد؟ که اگر دارد هم نباید ضعف نشان دهد.
یادمان نرفته مدتی که رحمتی با وحید طالب لو در استقلال همبازی بود چه حواشی که ایجاد نشد، ماجرای کله خروس و حوله را همه به یاد داریم. می دانیم که اول فصل رحمتی درباره دروازه بان دوم چه از امیر قلعه نویی خواسته بود، فراموش نکرده ایم سال قبل گلر دوم تیم مظلومی را خودش انتخاب کرد. آری رحمتی تکبر دارد، غرور دارد، همه چیز را برای خودش می خواهد، می خواهد تک و تنها باشد، رقابتی در کار نباشد و راحت کارش را بکند، بازوبند کاپیتانی را هم به او بدهند که چه بهتر!