وقتی حکومت عربستان برای AFC تصمیم گرفت
سکوت جایز نیست!
به گزارش طوفان زرد و به نقل از خبرگزاری ایمنا، رأی نهایی کنفدراسیون فوتبال آسیا در پرونده اختلاف ایران و عربستان با یک روز تأخیر بالاخره صادر شد و همانطور که تا حدودی از قبل قابل پیش‌بینی هم بود AFC با استناد به بهتر نشدن روابط دو کشور حکم به برگزاری دیدارهای تیم‌های ایرانی و عربستانی در زمین بی‌طرف داد.
هرچند تصمیم AFC در این باره خیلی هم غافلگیرکننده نبود اما آنچه باورنکردنی است وجود جمله‌ای جنجالی در این حکم است که به شکلی تأسفبار اوج دخالت سیاست در تصمیمات بالاترین نهاد فوتبالی آسیا را نشان می‌دهد. در حکم AFC صریحاً آمده که از آنجا که تا لحظه نگارش این رأی حکومت عربستان همچنان شهروندان این کشور را از سفر به ایران منع کرده و درباره تیم‌های ورزشی هم استثنایی قائل نشده چاره‌ای جز برگزاری دیدارهای نمایندگان ایران و عربستان در کشوری بی‌طرف نیست. از این جمله اینطور بر می‌آید که محدودیت‌های داخلی کشور عربستان در کمال شگفتی ملاک تصمیم‌گیری بالاترین نهاد فوتبالی آسیا بوده است.
واضح است که قوانین داخلی یک کشور نمی‌تواند ملاکی برای تصمیمات بین‌المللی به ویژه در حیطه ورزش باشد. پس چگونه است که کنفدراسیون فوتبال آسیا در این باره به قوانین داخلی عربستان استناد می‌کند؟
اگر این محدودیت دوجانبه بود و ایران هم شهروندان خود را از سفر به عربستان منع کرده و برای اتباع عربستانی ویزا صادر نمی‌کرد می‌شد رأی AFC را توجیه نمود اما وقتی ایران برای میزبانی از تیم‌های ورزشی عربستان اعلام آمادگی نموده استناد یکطرفه به قانون داخلی سعودی‌ها شاهکاری باورنکردنی است که باید گفت در روز روشن در بالاترین نهاد فوتبالی آسیا رقم خورده است.
همین یک جمله و استناد یکطرفه به محدودیت‌های سیاسی یک کشور کافی است تا فدراسیون فوتبال ایران موضوع را از طریق نهادهای بین‌المللی مثل CAS یا فیفا پیگیری نماید. برخی، پیمودن این راه را به خاطر زمانبر بودن آن بی‌فایده می‌دانند اما واقعیت آن است که گاف کنفدراسیون فوتبال آسیا در این باره به اندازه‌ای آشکار و نابخشودنی است که پیگیری نکردن آن اجحافی بزرگ در حق فوتبال ایران به حساب می‌آید. صرفنظر از آنکه پیگیری این پرونده چقدر طول بکشد و در نهایت چه نتیجه‌ای حاصل شود یک چیز مشخص است و آن اینکه در قبال این سیاسی‌کاری آشکار AFC، تماشاچی بودن و دست روی دست گذاشتن به هیچ وجه جایز نیست.