سپاهان حالا حالا ها مدعی شعار "قهرمانیم" می ماند...

فصل کابوس بار سپاهان ، متاثر از زوایای دیگر و البته تجربه روی دیگر فوتبال با فراز و نشیب های بسیارش تمام شد. جایی که سپاهان بر روی سکویی که اصلا به آن تعلق نداشت ، مقطعی نشست، سکویی به غیر از قهرمانی در لیگ یا کسب سهمیه آسیایی که تنها انتظار هواداران است به یک طرف ، بعلاوه اینکه زردپوشان در جام حذفی هم فروغی نیافتند تا سپاهان بدترین نمایش خود در آسیا رو رقم زد.
در این مقطع بیش از هوادادان نیز متوجه وظیفه و تعهد خود برای بازگشت سپاهان به جایگاه شایسته و بایسته آن هستند.
فصل آینده فصلیست که برای جبران یک سال حاشیه و تضعیف سپاهان باید به اندازه سهم یک سومی قهرمانی های لیگ جنگید ، سهم قهرمانی که به تنهای متعلق به سپاهان است ؛ جدای از رکورد های جاودانه اش (هتریک قهرمانی و...)
اما بد نیست اشاره داشته باشم به قوام شعار سپاهان "ما سپاهانیم و حالا حالا قهرمان "... شعاری که به نظر نگارنده پابرجاست و برازنده سپاهان حتی با گذران فصلی که گذشت چرا که سپاهان با دارا بودن رکورد های متعدد به خصوص پنج قهرمانی در لیگ برتر پرچمدار قهرمانی های لیگ برتر است ، بیشترین حضور در آسیا ، شایسته ترین تیم ایرانی هزاره سوم و بهره بردن از کاپیتان پرافتخار فوتبال ایران ،محرم نوید کیا و ...

تا تا این رکورد ها باقیست ، سپاهان حالا حالا ها می تواند مدعی به پرچمداری شعار "قهرمانیم" بماند. شایان به ذکر است که سپاهان باشگاهی است که تیم های مختلفی از هندبال ،کاراته ، دوچرخه سواری، تنیس روی میز و... در بخش آقایان و بانوان را نیز در بستر خانواده خود می بیند ، تیم های که اتفاقا قهرمانی در آنجا هم چنان فوتبال به غایت عیان است هر چند مراد نوشتار پیش رو فوتبال است؛ اما ذکر این نکته باقیست که سپاهان باید خیلی زود آرایش قهرمانی بگیرد و از افول لیگ پانزدهم که بیش از هر چیز ناشی از عدم انسجام مدیریتی و چالش های درون تیمی بود گذار کند و این امر مستلزم تثبیت مدیریت و حل مسائل موجود در خانواده سپاهان در حداقل زمان ، حضور موثر در فصل نقل و انتقالات چه در کادر فنی و چه ریزش ها و رویش ها در بازیکنان تیم می باشد.
عامل امید بخش دیگر مبارکی اتفاقات مهم لیگ از جنس و رنگ طلایی است:
اگر سپاهان قهرمان نشد شاهد قهرمانی شاگردان یک سپاهانی هستیم مهمتر اینکه جام از ید تیم های بهره مند از حمایت رسانه ملی ،سرخ آبی ها دور ماند ، رسانه های ملی ،بخش خصوصی ، مکتوبات و رسانه ای دیجیتال که امسال غیر عامدانه یا عامدانه بیشترین حد از تبعیض و بی عدالتی رسانه ای رو به انتفاع سرخ آبی اعمال کردند. به طوری که نه تنها به بررسی مشکلات بهترین تیم ایران نپرداختند ، بلکه از افول مقطعی سپاهان به عنوان عاملی جهت تضعیف بیشتر آن استفاده کردند. اما بی خبر از اینکه سپاهان ، وجوه دیگری از فراخی و توسعه خود را به نمایش گذاشت. از قهرمان لیگ که یک مربی تمام عیار سپاهانیست بگذریم به دیگر موثران لیگ که رنگ طلایی داشتند می رسیم:
از فرهاد کاظمی که بقای تیمش را رقم زد تا اپیدمی ماندگار از تخصص اش در حفظ و صعود تیم ها به لیگ برتر بسازد ؛ تا رسول خطیبی ، مهاجم زهر دار سال های متمادی سپاهان که تبریز رو صاحب سومین تیم در لیگ برتر کرد و حتی مرزبان که که سابقه قهرمانی با سپاهان کرانچار به عنوان مربی رو داره کسی که پس از قهرمانی با سپاهان مصافت ده ها کیلومتری فولاد شهر تا قلب اصفهان رو پیاده طی کرد.
اما در کمال بی مهری های رسانه ای به سپاهان و تیم های غیر از پایتخت که نوع آن رو در مورد استقلال خوزستان هم شاهد بودیم به طوری که دیدار صدر نشین لیگ در هفته پایانی هم تنزل یافت به نمایش زنده گل های دیدارش با ذوب آهن ؛ از اتفاقات خوب این فصل سپاهان افتتاح نشریه و روزنامه الکترونیک سپاهان بود که خوشبختانه به خوبی جایش رو در بین رسانه ها پیدا کرده و شاهد این مدعا برنامه نود هفته پیش بود ؛ برنامه نودی که بی تفاوت ترین رسانه به بهترین تیم ایران سپاهان در فصل کم فروغش بود .
به اینها باید اضافه کرد روند وضعیت نقش جهان و تجربه روند مثبت تکمیل استادیوم پس از سالها به همت مجموعه فولاد مبارکه سپاهان و تدبیر دولت که بسیار زودتر میتوانست اعمال شود.
به نظر می آید با توجه به بازگشت بازیکنان شاخص به انحا مختلف دور شده از سپاهان ، خدمت وظیفه (خلیل زاده و حمودی )، اختلافات و مشکلات در تیم (کاپیتان ها عقیلی و نویدکیا ) و احتمالا خرید های جدید می توان بازگشت سریع سپاهان رو به جایگاهی که شایسته اش هست ، متصور شد به شرط انسجام مدیریتی و البته گذشتگی از خود توسط همه ارکان های این باشگاه طلایی...

به قلم: احمد معینی کربکندی