قصه غصه ما، اشک های یک قهرمان

فیلمنامه ات تکراری شده آقای کارگردان !... سریال هایی که برای ما می سازی مدت هاست برایمان ارزش دیدن ندارد...
تماشاچیانت دو دسته شده اند! یک دسته آن ها که به سرگرمی هایت دلخوشند و میخواهند همیشه باشی و شادشان کنی!و لبخند میزنند به هنرنمایی هایت هر چند تکراریست... . دسته دیگر آن ها که شما قصه غصه شان را می نویسی ! آن ها خسته شده اند از فیلمنامه تکراریت ! شما که هنرمندی! مرحمت بفرما نوشته جدیدی را کارگردانی کن... خسته شدیم ! تمام دیالوگ هایش را حفظیم ...
قهرمانی که در شهری غریب تنهاست و آمده تا حقش را بگیرد. یک تنه می جنگد و می تازد! طوفان به پا می کند...
اما تو می خواهی داستانت را جذاب تر کنی قهرمان را ضعیف تر میکنی ! یارانش را از صحنه بیرون میبری ! دست تنها جلوی یک لشکر بزرگ بار دیگر پیروز می شود... اما تو نمی خواهی داستان همین جا تمام شود...این که خوب ها پیروز شوند مدت هاست در ذهن تو قدیمی شده ! ترجیح می دهی تراژدی باشد نه درام ! غم را نشان شهر بدهی، نه واقعیت را!
و سرانجام آنقدر این نبرد نابرابر طولانی را ادامه می دهی تا قهرمان بمیرد...!
تو از اشک ها لذت می بری اما آقای کارگردان !!!
خیلی وقت است به این فیلم ها اسکار نمی دهند ! بازیگرانت هم سیمرغ نمیگیرند ! مگر پنج سال پیش ندیدی ...!
سریالی که شما به تماشایش عادت کرده اید واقعیت دارد... تراژدی تلخ ما را دیگر به خودمان نشان نده! قلب مردم سرزمین طلایی ما طاقت دیدن اشک قهرمانش را ندارد...! خسته شدیم باور کن!
کاش فیلم قهرمان کشی ات دیگرهیچوقت اکران نمی شد...