عقده هایی که بعد از سه سال بیرون زد!

سه سال متوالی بود که سپاهان، شیر درخشان فوتبال ایران و آسیا قهرمان مقتدر لیگ برتر کشور می شد و به عنوان تنها تیمی که توانسته بود سه دوره پیاپی و در کل چهار دوره قهرمانی را از آن خود کند بدون رقیب آقایی می کرد.سپاهانی که این قهرمانی ها را هم ارزان و راحت بدست نیاورده بود و هر ساله علاوه بر تیم های لیگ برتری باید با عوامل پشت پرده هم مقابله می کرد.
امسال هم سپاهان با وجود مشکلات بسیار هنوز هم یکی از مدعیان جدی قهرمانی بود ولی عقده هایی که در این سه سال جمع شده بود به گونه ای که حتی از پشت پرده هم بیرون آمده بود آخر دست سپاهان را از جام قهرمانی لیگ برتر کوتاه کرد.
بازی های غیر همزمان مدعیان لیگ برتر با هدف با خبر شدن تیم آبی فدراسیون از نتیجه رقبا، غیر قانونی بودن بازی اسطوره مالی در تیم آبی فدراسیون، سوت های ضد سپاهانی در بازی های لیگ برتر به گونه ای که نزدیک به 20 امتیاز( طبق آمار چند هفته پیش و با منبع برنامه 90!) را از سپاهان گرفت و امتیازهای باد آورده ای که به جیب استقلالی ها ریخته شد و ... همه ی دست هایی بود که آنقدر برای هر بیننده لیگ برتر ایران واضح و آشکار بود که دیگر نمی توان اسم آن را پشت پرده گذاشت!
هر چند این اتفاقات برای سپاهانی ها امری طبیعی شده و چه در لیگ و چه جام حذفی دامن گیر است، اما سپاهان توانست قهرمانی جام حذفی را از آن خود کند و با 3 امتیاز اختلاف با تیم قهرمان فدراسیون در رده سوم لیگ برتر قرار بگیرد.
سال گذشته سومین قهرمانی پیاپی و سروده شدن شعار "ما سپاهانیم و حالاحالاها قهرمان" باعث جرقه های شکوفایی این عقده ها شده بود که حالا با قهرمانی که نصیب استقلال کرده اند بیش از پیش خودش را نشان داد و آن صحبت یکی از مسئولین ورزش کشور بود که عنوان کرد " قطعا جشن قهرمانی استقلال به مراتب باشکوه تر از جشن قهرمانی جام حذفی سپاهان برگذار می شود."
این ها توهمات یک هوادار سپاهانی نیست، این ها حقایق فوتبال ایران است که نمی خواهد دوقطبی سرخابی را فراموش کند. وقتی رئیس فدراسیون فوتبال ایران بعد از بازی سپاهان و پرسپولیس و قهرمانی سپاهان عنوان می کند دوست داشتم پرسپولیس قهرمان می شد، دیگر کجا می توان گفت که این ها توهم است. وقتی در همان بازی گزارش کاملا یک طرفه ی گزارشگر به گونه ای که به مخاطب القا می شود تیم قرمز پوش به مثابه تیم ملی ایران و تیم زرد پوش یک تیم غیر ایرانی است و بعد از قهرمانی سپاهان با نگاه هایی غم انگیز و افسوس فراوان از درازی جام ایراد می گیرند. وقتی یک داور که رنگی به او نسبت داده می شود بعد از هفته ها قهر ، تنها برای بازی تیم مطبوع فدراسیون، بازی که سرنوشت قهرمانی را تعیین می کند، آشتی می کند تا یک پنالتی بسیار مشکوک بگیرد، با فریادهایش مانع تمرکز بازیکن حریف شود که نتواند پنالتی اش را گل کند، و باعث قهرمانی زود هنگام تیم آبی می شود، و میبینیم که هفته بعد حضور ندارد، که گویی در مدت قهرش آمد رسالت خود را برای فوتبال ایران(!) انجام دهد ، دیگر نمی توان اسم این ها را توهم گذاشت.
در آخر تنها امیدوارم مدیران باشگاه سپاهان برای فصل بعد علاوه بر 15 رقیب خود در لیگ برتر و رقیبان خود در بازی های آسیایی، دیگر رقیبان دیرینه خود از جمله برنامه ریزی های جهت دار، داوری هایی که کاملا سهوا جهت دار می شود، آقایان پشت پرده و جلوی پرده و ابر و باد و مه و خورشید و فلک و همه و همه را نیز در نظر داشته باشند تا بتوانیم باز هم جام قهرمانی لیگ برتر را بر دستان طلایی محرم ببینیم.
با همه این ها باز هم ما سپاهانیم و حالاحالاها قهرمان....