طعم واقعی فوتبال را باید در ایتالیا چشید

علی عابدی تنها مربی ایرانی به شمار می‌رود که به اتحادیه مربیان فوتبال ایتالیا راه پیداکرده است. این مربی بدنساز اصفهانی هفت سال پیش به شوق آموختن بیشتر جلای وطن کرد تا در کشوری صاحب سبک فوتبال با آنچه آن‌ها انجام می‌دهند و ما تنها نام‌ها و نشانه‌هایش را می‌بینیم به‌صورت عملی آشنا شود. عابدی که پیش از کوچ به ایتالیا در ایران هم رشته تربیت‌بدنی را تا مقطع کارشناسی ادامه داده بود حالا از این تصمیم ناگهانی خود برای آموختن بسیار خوشحال است و بر این امر تأکید ویژه‌ای دارد. او بر این موضوع اصرار دارد که مربیانی وطنی هم برای یادگیری دانش روز فوتبال باید به اروپا سفر کنند و به‌طور عملی آنچه در کشورهای فوتبال خیز دنیا انجام می‌شود و ما به‌گونه‌ای آسان از کنارش عبور می‌کنیم، قرار گیرند. حاصل گپ و گفت با این مربی بدنساز اصفهانی می‌تواند نکات آموزنده در برداشته باشد.

*اهل کجا هستید و متولد چه سالی؟

پدرم اصفهانی و مادرم اهل خوزستان است. من هم‌سال 1362 در اصفهان به دنیا آمدم.

ورزش و به‌طور مشخص فوتبال از چه زمانی در مسیر زندگی شما قرار گرفت؟

من هم مانند همه بچه‌ها از کوچه و خیابان فوتبال را شروع کردم. البته زمانی که به شاهین‌شهر نقل‌مکان کردیم و من وارد مدرسه شدم ورزش‌های دیگری همچون تکواندو و کشتی را هم دنبال می‌کردم و به مقام‌هایی هم رسیدم اما سرانجام فوتبال من را به خود جذب کرد و در نوجوانی و جوانی پیراهن تیم منتخب شاهین‌شهر و هسا را در مسابقات بر تن می‌کردم. همچنین در تیم فوتبال امید پالایشگاه هم‌بازی کردم. همان زمان دوره‌ای کوتاه هم در تمرینات ذوب‌آهن حاضر شدم که ادامه‌دار نبود.

*و شروع مربیگری؟

مربیگری را از مدارس فوتبال شاهین‌شهر، مدارس فوتبال پالایشگاه و تیم نوجوانان پالایشگاه شروع کردم. در آن زمان یعنی حدود سال 80 هم برای این تیم بازی می‌کردم و هم به کلاس‌های مربیگری می‌رفتم. مدرک مربیگری D را که گرفتم در دانشگاه آزاد خمینی‌شهر رشته کامپیوتر قبول شدم و به دلیل مشکلات زانو فوتبال حرفه‌ای را کنار گذاشتم. البته در مسابقات فوتسال بین دانشگاهی بازی می‌کردم اما بیشتر تمرکزم بروی کلاس‌های مربیگری بود و هم‌زمان بااینکه در کلاس‌های مربیگری شرکت می‌کردم یکی از مربیان تیم فوتبال مدارس پالایشگاه نیز بودم.

*اما برسیم به پرسش اصلی که کوچ شما از ایران به ایتالیا است...

ابتدا باید بگویم پس از مدتی که در دانشگاه کامپیوتر خواندم احساس کردم در انتخاب رشته‌ام اشتباه کرده‌ام. از طرف دیگر با توجه به این‌که فوتبال ایتالیا را خیلی دوست داشتم و مسابقات باشگاهی این کشور را تعقیب می‌کردم، دیدم این کشور برای یادگرفتن و ادامه تحصیل شرایط متفاوتی دارد و همین جرقه کافی بود تا یک سال در کلاس‌های آموزش یادگیری زبان ایتالیایی حضور پیدا کنم و با دریافت ویزای این کشور راهی ایتالیا شوم. اما مهم‌ترین دلیل رفتنم به ایتالیا این بود که می‌خواستم تمام فکرم و زندگی‌ام فوتبال باشد و برای ادامه تحصیل در رشته تربیت‌بدنی (پزشکی ورزشی) به دانشگاه «تور ورگاتای» ایتالیا رفتم.

* این اتفاق دقیق چه سالی بود؟

حدود هفت سال پیش

*حضور در کشوری که هیچ شناختی از آن نداشتید برای شما دشوار نبود؟

البته که این‌گونه بود. در ابتدا به من و همسرم که باهم راهی این کشور شده بودیم بسیار سخت گذشت به‌خصوص که ما خارجی محسوب می‌شدیم؛ اما خوشبختانه توانستیم به هر ترتیبی بود در آنجا جا بیفتیم و خودمان را پیدا کنیم.

نخستین چیزی که در ابتدای ورود شما به ایتالیا توجهتان را جلب کرد چه بود؟

این‌که ایتالیایی‌ها با فوتبال می‌خوابند و با فوتبال بیدار می‌شوند. نوع نگاه آنها و حتی زنگی فوتبالی‌شان با ما تفاوت‌هایی اساسی دارد.

و بعد چگونه تا سطح حضور در اتحادیه مربیان فوتبال ایتالیا پیش رفتید؟
داستان مفصلی دارد. در ابتدا و پس از این‌که در دانشگاه «توروگاتا» رشته تربیت‌بدنی شاخه پزشکی ورزشی، ثبت‌نام کردم با یک دوست ایتالیایی آشنا شدم که او به من کمک زیادی کرد. همین دوست ایتالیایی پس از این‌که بازی‌ام را دید من را به یک تیم سری C معرفی کرد. من برای آن‌ها یک سال بازی کردم. در همان زمان از آنها خواستم تا به‌طور مجانی دستیار مربی بدنساز تیم جوانان باشگاهشان باشم که قبول کردند؛ اما نقطه عطف کار مربیگری‌ام در فوتبال ایتالیا آنجا رخ داد که در رم به دنبال آدرس دندانپزشکی بودم و ناگهان چشمم به تابلوی مغازه‌ای با عنوان فرش‌فروشی ایرانی افتاد. گفتم از صاحب این مغازه آدرس را بپرسم و خلاصه او هم از این‌که یک هموطن را دیده است خوشحال شد و از من سئول کرد برای چه‌کاری به ایتالیا آمده‌ام و من هم توضیح دادم. او گفت من هم یک مربی فوتبال هستم و در تیم فوتسال نوجوانان «چنته چله» فعالیت می‌کنم. من پیشنهاد کمک به این مربی ایرانی را دادم که او گفت در حال حاضر نمی‌تواند کسی را به تیم اضافه کند اما می‌توانم در کنار آن‌ها باشم. رضا شریفی نازنین بعد از مدتی به من زنگ زد و گفت باشگاه موافقت کرده تا تو درتیم فعالیت کنی و همین سرآغاز فعالیتم در سری D فوتبال ایتالیا بود. البته تمام این کارها را هم‌زمان با ادامه تحصیلم انجام می‌دادم.

شما در مقطعی به اصفهان بازگشتید و فعالیت‌هایی هم در باشگاه سپاهان انجام دادید؟

بله. در مقطعی به دلیل مشکلات خانوادگی برای مدتی به ایران و اصفهان برگشتم. در همان زمان دوستی پیشنهاد داد تا روزمه ام را به باشگاه سپاهان ارائه کنم. بعد از مدتی زنگ زدند و گفتند می‌خواهیم از شما در آکادمی سپاهان استفاده کنیم و مشاوره بگیرم و همین آشنایی عاملی شد تا به مدت سه سال با تیم‌های پایه سپاهان کارکنم. در همین زمان هم به دلیل این‌که در دانشگاه «تورورگاتا» تحصیل می‌کردم با مدرسان ایتالیایی ارتباط گرفتم و از آن‌ها دعوت کردم تا برای آموزش به اصفهان سفر کنند. پرفسور «استفانو دوتاویو» مربی بدنساز تیم ملی زنان ایتالیا و «جان کارلو کامولزه» سرمربی سابق تیم‌های تورینو و مسینا و از مدرسان فوتبال ایتالیا به اصفهان آمدند و برای مربیان شهرمان کلاس‌هایی آموزشی برگزار کردند.

آیا این کلاس‌ها مفید بود؟

بله. اما من اعتقاددارم مربیان و حتی مدیران فوتبال ایران برای یادگیری بهتر و آشنا شدن به فضای فوتبال حرفه‌ای باید به کشورهای صاحب فوتبال دنیا سفر کنند و کار آن‌ها را از نزدیک ببینند. من برای یادگیری بیشتر تمرینات تیم‌های پایه آث رم و لاتزیو را از نزدیک دنبال کرده و می‌کنم.

ازنظر شما شرایط مربیان بدنساز تیم‌های ایرانی چگونه است؟

متأسفانه در فوتبال ایران به بدنسازی اهمیت لازم داده نمی‌شود و مربیان بدنساز هم از این بها ندادن کافی لطمه می‌بینند. البته بعضی تیم‌ها از دکترهای تربیت‌بدنی و یا مربیان سایر رشته‌ها ورزشی استفاده می‌کنند که به نظرم کار چندان حرفه‌ای نیست. بدنسازی فوتبال یک علم است و تنها از طریق تجربه کردن و یادگیری به دست می‌آید. توصیه‌ام به همه مربیان بدنساز این است که شرایطی را فراهم کنند تا از نزدیک کار بدنسازی تیم‌های اروپایی را از نزدیک ببیند و اطلاعات روز را به دست آوردند.

و تازه‌ترین خبرهای فوتبالی از شما؟

به‌عنوان نخستین ایرانی توانستم عضو اتحادیه مربیان فوتبال ایتالیا شوم. خبر دیگر این‌که با یک تیم سری D ایتالیا برای مربیگری بدنسازی مشغول صحبت هستم تا در صورت توافق با این تیم همکاری کنم.

نهایت آرزوی های فوتبالی‌تان را کجا ترسیم کرده‌اید؟

این‌که روزی در یک تیم مطرح ایتالیایی مشغول به کار شوم. در کلاسی لوچانو اسپالتی مربی فعلی تیم رم، مدرس ما بود و من به او گفتم خیلی دوست دارم مربی بدنساز تیم شما باشم.

پرسش آخر این‌که دلیل افت وحشتناک فوتبال ایتالیا را چه می‌دانید؟

دلیل افت وحشتناک فوتبال ایتالیا بیشتر شرایط اقتصادی این کشور ارتباط پیدا می‌کند. به نظرم اگر شما شرایط مالی خوبی مثل بقیه کشورها برای بازیکنان و مربیان و... فراهم نکنید، نمی‌توانید از پتانسیل کشورتان بهره لازم را ببرید و از سوی دیگر بازیکنان و مربیان باکیفیتی هم وارد فوتبال چنین کشوری نخواهند شد. البته فساد و مافیا هم از قدیم در ایتالیا حضورداشته و در این روند نزولی تاثیر گذار بوده اند.