قسمت اول؛ جبران از دست رفته ها... سلام هوادار!

بالاخره لیگ شانزدهم هم با تمام بد اقبالی هایمان به پایان خودش رسید تا آغاز لیگ هفدهم برایمان بشود "به فال نیک گرفتن"...
از حضور خاطره انگیز زلاتکو کرانچار و از ورق خوردن آلبوم روزهای خوش قهرمانی هایمان...
امروز هم همچو روزهای دیگر، شکوهی در ورزشگاه با شکوهمان ساختید که دلِ کم آدمی می آید پرده سکوت بر روی ثانیه های هواداریتان بیندازد...
اما چندی از حال و هوای بازی دیشب با هم سخن بگوییم...
از همان دقایق ابتدایی... از تک به تک ثاقبی و سانتر پاپی تا حضور همیشگی علی محمدی برای جبران از دست رفته ها...!
آن جا که همگی می جنگند برای ساختن فرصت پیروزی ها و عجیب لحظه ی زیبایی می شود اثبات این گوی و این میدان ها...
به یاد قدیم هایی که با این مرد کروات، طعم شیرین پیروزی ها و قهرمانی ها را بعد هر شکست چشیدیم و به یاد بودن های همیشه پیروزمان، سپاهان واقعی را معنا کردیم...
اینک کنار هیاهوی مستطیل سبز چه موقعیت هایی خاموش شدند تا با شکست، چند ثانیه ای آتش سپاهانی را برای دوباره جنگیدن ها روشن کنند...
... طوفان زرد... دیشب با تمام محرومیت ها و مصدومیت ها و با وجود تساوی، نیت دیگری داشت... نیتی برای به رخ کشیدن تمام طراحی هایشان در خط حمله...!
صحنه حیرت ترابی آن هنگام که دروازه مان را گشود... هرگز از یادها نخواهیم برد؛ وقتی او هم باورش نمی شد توانسته باشد دفاعمان را رد کند و ناهنگام قفل دروازه را در ابتدای لیگ هفدهم بشکند و امان از آنکه شیر سپاهانمان تحریک شود تا غرشی کند در کمتر از دو دقیقه!
شاگردان کرانچار جبران کردند تا در هفته های بعد میزبان ستاره هایشان باشند...
تا هفته های دیگر حریفانش بدانند سپاهانِ کرانچار بازگشته است و دستِ کم گرفتن این طوفان، سرانجامی تلخ برایشان خواهد داشت...
کرانچار اما راضی نبود... و این ما را بسیار خرسند کرد... اینکه مربی تیمت راضی نباشد با وجود ساخت فرصت ها در میدان، برایمان شیرین است...
و عجیب این سخنش بوی بهترین بودن می دهد وقتی به تلاش های بازیکنانش قانع نیست و چه حس خوبی در پس حرف هایش نهفته بود: "مدام برتری مان را دیکته می کردیم" ...!
دقیقه 90 را چه بگویم... از صدقیان... از گلر جوانمان که چگونه در اولین بازی مان خودش را نشان داد... چگونه با تمام وجود دروازه مان را نگهبان بود و همچون طلا درخشید...!
حالا به رودریگرز که بنگریم ریشه امیدواری هایمان جان می گیرد و محمدی که برایمان الگوی تلاش شده است... و از آقایی، پورقاز، پاپی، سرلک و رسول...
به راستی چه بی اندازه جای محرم، هادی و احسانمان خالی بود...
اما از همگان گفتیم تا برسیم به سررشته ی امیدواری هایمان... به هوادار...
از تویی که برایمان ماندی تا در روزهای رفتن ها، مرهم بمانی... سکوهایی که به لطف حضورت همیشه پرشکوه و پر تلاطم بود تا قلب بازیکنان را به وجد آورد...
طلا در حضور طلایی تان بی ارزش می شود... سپاهانمان با وجود شما روزهای بهترین بودن را جشن خواهد گرفت... نوای هواداریتان مُسکن لحظه های مملو از بی تابی هایمان...
طلایی پوشان شکرگزارِ بودنِ طلایی دلان اند... ما هرگز با وجودتان بازنده میدان نیستیم...
به کرانچار اعتماد میکنیم... اعتمادی به سبک هواداران طلایی...!
به امید پیروزی برابر پدیده مشهد...
ما فردای هر بازی با شما هستیم؛ پس...
سلام هوادار!