هوادارانی که بردند، تماشاگرانی که باختند

اتفاق تلخ بازی روز جمعه سپاهان و ذوب‌آهن مربوط به اعتراض تعدادی هوادار طلایی‌پوش بود که در اواسط نیمه دوم شدت بیشتری به خودش گرفت و تا پایان بازی هم ادامه داشت.

به گزارش پایگاه خبری طوفان زرد و به نقل از ایمنا، شک نکنید هر مربی دیگری مثل حسین فرکی، عبدالله ویسی و حتی منصور ابراهیم‌زاده عصر روز جمعه بر روی نیمکت سپاهان نشسته بود و با این حجم از انتقاد هواداران تیمش روبرو می‌شد در نشست خبری پایان مسابقه یا استعفا می‌داد و با علیه تماشاگران ناراضی مطالبی را بیان می‌کرد، اما زلاتکو کرانچار به عنوان سرمربی سپاهان و بازنده رقابت شهرآورد اصفهان خیلی خونسرد در مقابل خبرنگاران اصفهانی نشست و از موفقیت‌های قبلی و بعدی خودش سخن گفت تا نشان دهد که یا صدای اعتراض همان اندک هوادار تیمش را نشنیده و یا اگر هم شنیده، برایش مهم نبوده که بخواهد در موردش حرفی به زبان بیاورد.

یک بازگشت به عقب و رسیدن به حدود دقیقه ۷۰ بازی شهرآورد فوتبال اصفهان در ورزشگاه نقش‌جهان ما را با تعدادی از هواداران سپاهان روبرو می‌کند که در ۲۰ دقیقه پایانی و در اوج حملات سپاهان از نتیجه‌گیری تیم ناامید شدند و به صورت پراکنده شروع به سر دادن شعار ابتدا علیه سرمربی تیم و بعد مدیرعامل باشگاه کردند. این ماجرا چند نکته کلیدی دارد که نخستین نکته مربوط به نتیجه بازی تا آن دقیقه و شرایطی بود که برای بازیکنان سپاهان ایجاد شد. اعتراض اینچنینی آن هم ۲۰ دقیقه زودتر از سوت پایان بازی اگر بر روی کرانچار اثری نداشت حداقل همه بازیکنان زردپوش درون زمین را که به خوبی صدای سکوها به گوششان می‌رسد تحت تأثیر قرار داد تا از آن دقیقه به بعد سپاهانی‌ها تمرکزشان از بین برود و دست به طراحی حملاتی احساسی بزنند که هیچ تأثیری در روند بازی نداشت. حتی اشتباه عزت‌الله پورقاز، مدافع باتجربه سپاهان در دقایق پایانی را هم می‌توان حاصل همین اعتراضاتی دانست که باعث شد فشار چند برابری به بازیکنان وارد شود.

به هر حال تماشاگران صاحب اصلی این تیم هستند و در سرما و گرما راهی ورزشگاه شده‌اند، اما با هیچ متر و معیاری شعار اعتراضی آن هم علیه تیمی که در نیم‌فصل دوم بی شکست بوده و امید به جبران نتیجه در مقابل حریف همشهری داشته منطقی نیست و این هواداران می‌توانستند حداقل در دقایق تلف شده مسابقه و حتی بعد از سوت پایان بازی، اعتراضشان را به گوش کرانچار و بازیکنان برسانند تا تیم از نظر روانی اینقدر دچار افت نشود.

البته روز گذشته مدیرعامل باشگاه سپاهان برای اینکه نشان دهد صدای هواداران تیم به گوشش رسیده دلنوشته‌ای را منتشر کرد تا ضمن گلایه از همان اندک هوادار وقت‌نشناس، حساب خودش را هم با زلاتکو کرانچار صاف کند، ولی لازم است طاهری از خودش این سوال را بپرسد آن ۳۰ هواداری که دقیقاً در پشت نیمکت تیم سپاهان و در جایگاه ویژه دست به اعتراض زدند و روی اعصاب تیم رفتند توسط کدام سازمان و سیستمی بلیت حضور در آن قسمت را دریافت کرده بودند و چرا موضوع به این سادگی از طریق کانون هواداران تقریباً منفعل سپاهان قابل مدیریت نیست؟

سپاهان در نیم‌فصل نخست نتیجه نگرفته و همین امتیازهایی که سوخته باعث شده تا امتیازهای مهم نیم‌فصل دوم هم به سرعت تغییری در جایگاه سپاهان ایجاد نکند، اما با شرایطی که تیم در چهار بازی نیم‌فصل دوم داشته اینطور اعتراض علیه کادر فنی تیم و تخریب روحیه بازیکنان نه تنها کمکی به سپاهان نمی‌کند بلکه همان روزهایی را به یاد می‌آورد که هر مربی بر روی نیمکت تیم می‌نشست شعار "حیا کن، رها کن" هواداران سپاهان را علیه خودش می‌شنید.