همراه با بازیگردانان مدعیان قهرمانی لیگ/ قحطی در استقلال ، احتکار در سپاهان

تنها تیمی که تا این لحظه هنوز یک بازیگردان هم در تیم خود ندارد ، استقلال است که گویا از شوک رفتن زیدانش خارج نشده است.
سایت گل - با وجود تمام تغییراتی که در سیستم های فوتبال ایجاد شده، یکی از مواردی که نمی توان آن را در فوتبال نادیده گرفت؛ حضور یک بازیگردان درون زمین است. بارسلونا با تمام قدرتش اگر ژاوی را در آن مرکز میدان نداشته باشد، یک چیزی کم دارد، تصور نتایج اخیر یوونتوس بدون هنرنمایی آندره آ پیرلو در میانه میدان امری غیرممکن است، بایرن مونیخ با سیستم متفاوت خود نسبت به این دو تیم باز هم به حضور شواین اشتایگر یا تونی کروس در مرکز میدان وابسته است و ...
در فوتبال ایرانی هم تمام تیم هایی که مدعی قهرمانی در لیگ هستند به صورت مشخص نیاز به یک بازیگردان خوب در میانه میدان دارند تا نبض بازی تیم را در دستان خود داشته باشد و ضمن تغذیه مناسب مهاجمان بتواند به وقت ضرورت سرعت گردش توپ را هم بنا به مصالح تیمش افزایش یا کاهش دهد . در حقیقت بدون یک بازیگردان یا همان playmaker می توان یک یا دو مسابقه را به اشکال غیرمانوس از آب و گل درآورد(همان کاری که فصل گذشته یحیی به اجبار در بازی برگشت با سپاهان انجام داد و خوب هم نتیجه گرفت ولی وقتی تبدیل به سیستم پایه پرسپولیس شد ، نتایج قرمزها روز به روز بدتر شد) . به همین خاطر سراغ 5 مدعی کاغذی لیگ سیزدهم قبل از آن شروع آن می رویم تا وضعیت بازی سازی در این تیم ها و بازیگردان اصلی را با هم مقایسه کنیم .
1- سپاهان ( نوید کیا و جباری)

در جمع زردپوشان نصف جهان احتکاری در مورد هافبک بازی گردان صورت گرفته و دو نفر از بهترین های یک دهه گذشته ایران یعنی محرم نویدکیا و مجتبی جباری همزمان در این تیم حضور دارند . البته آن جور که از قرائن و شواهد پیداست، سپاهانی ها طی هفته های ابتدایی لیگ نوید کیا را به علت مصدومیت دراختیار نخواهند داشت ولی وقتی مجتبی هست خیال کرانچار کاملا راحت خواهد بود. در مورد خصوصیات فنی آنها واقعا هیچ توضیح اضافه ای جز بازیگردانی کامل نمی تواند حق مطلب را ادا کند.
2- تراکتورسازی (علی کریمی یا مهدی کریمیان)

اگر مصدومیت های کهنه و نو دست از سر جادوگر بردارند، یک احتمال این است که مجید جلالی از بزرگترین شکار تیمش در فصل نقل و انتقالات به عنوان playmaker استفاده کند ولی از طرف دیگر هم هر مربی دلش نمی آید یک کریمی سرحال و آماده را کاملا در خدمت کار تیمی قرار دهد . جلالی برای این پست در حال حاضر مهدی کریمیان را هم که دو بار بهترین پاسور قهرمان سابق لیگ(سپاهان) شده را در اختیار دارد و به همین خاطر شاید وسوسه شود تا از هنر دریبل زنی کریمی و پاس های هنرمندانه اش در کناره ها استفاده کرده و در حقیقت دو بازیگردان داشته باشد.
3- فولاد (بختیار رحمانی)

در خط میانی فولاد هیچ تغییری انجام نشده و تفکرات فنی حاکم بر این تیم هم با ادامه حضور حسین فرکی اصولا نباید دستخوش تغییرات آنچنانی شده باشد. اگر قرار بر ادامه همان شیوه بازی 3 - 3 - 4 باشد ، به احتمال فراوان کاپیتان بختیار رحمانی نقش بازیگردان اصلی تیمش را البته با کمک شهاب کرمی عهده دار خواهد شد. کمک از آن جهت که معمولا بختیار برای رهایی از تله های تاکتیکی حریفان زیاد به کناره های میدان می رود و در این حالت کرمی وظایف او را در میانه میدان تقبل می کند.
4- پرسپولیس (محمد نوری یا مارکو سپانوویچ)

با توجه به این که علی دایی تمایل زیادی به سیستم پایه 1 - 3 - 2 - 4 دارد و در این سیستم هافبک پشت سر تک مهاجم ، الزاما به عنوان بازیگردان تیم شناخته نمی شود شاید محمد نوری playmaker قرمزها نباشد ولی در نقطه مقابل شاید به دلیل حضور گوش راست و چپ های تهاجمی، دایی این وظیفه ر ا شماره 14 تیمش بسپارد. البته اگر دایی به همان نقش مهاجم کاذب برای نوری بسنده کند شاید این خرید جدید مونته نگرویی یعنی سپانوویچ این نقش را بر عهده بگیرد. هرچند که حداقل در هفته های ابتدایی این اتفاق به دلیل ناهماهنگی سپانوویچ با بقیه امری بعید به نظر می رسد.
5- استقلال (احمد جمشیدیان یا گوران لاوره یا جواد نکونام)

قهرمان فصل گذشته از بابت هافبک بازی گردان (در تعریف فوتبال ایرانی) به شدت در مضیقه است و با رفتن مجتبی جباری بازیکنی برای بازی در این پست به صورت تخصصی در استقلال وجود ندارد. نزدیک ترین گزینه از بین موجودها فعلا احمد جمشیدیان است که البته در بخش پاس گل دادن تبحری ندارد. گوران لاوره را هم از نزدیک ندیده ایم ولی یکی دو نفر از بازیکنان استقلال در مورد بازی او برابر دینامو کیف خیلی نظر مثبتی برای حضورش در این پست نداشتند. اما با ماندن ساموئل و در صورت قطعی شدن ماندن نکونام شاید امیر قلعه نویی بخواهد از کاپیتان تیم ملی در این نقش استفاده کرده و کار بازیسازی را نیم خط عقب تر بکشد. کاری که در عین شانس بالا برای موفقیت با توجه به مهره های تهاجمی استقلال ریسک بالایی هم به علت آسیب پذیر بودن تیم در ضدحملات درپی خواهد داشت.