یک عکس، یک نکته ، بازگشت شماره 9

حضور در سپاهان بعد از یک دوره فترت همان اتفاقی بود که می توانست غلامی را دوباره احیا کند.

محمد غلامی را با روزهای جوانی اش در ملوان به یاد می آوریم. یک مهاجم ترکه ای و خوش تکنیک که در کنار زوج هم نامش که تنها تفاوتشان در یک «ن» ناقابل بود! محمد غلامی و محمد غلامین زوج رویایی و جذاب قوی سپید دراوایل دهه 80 بودند. غلامی تکنیکی بود و غلامین جنگنده و سرزن اما در نهایت این نیمه تکنیکی بود که رستگار شد.

مردی که البته انتخاب های غلطش نظیر استیل آذین و داماش سرعت او را در مسیر اوجگیری کند کرد اما حضور در سپاهان بعد از یک دوره فترت همان اتفاقی بود که می توانست غلامی را دوباره احیا کند.

غلامی اگرچه یک فصل تمام را در حاشیه گذارند و کرانچار با اتکا به درخشش ستاره هایی چون خلعتبری و سوکای هیچ اعتنایی به او نداشت اما غلامی به جای ناامید شدن، قافیه را ترک نکرد و ماند و جنگید و ستاره بخت و اقبالش زمانی طلوع کرد که خلعتبری پای برگه قرارداد با عجمان را امضا زد و متعاقب آن جواهیر سوکای ستاره محبوب مربی کروات در اردوی اسلوونی رباط صلیبی پاره کرد تا ناگهان غلامی بدل به مهاجم فیکس زردها شود.

یک توفیق اجباری که شماره 9 را از حاشیه به متن آورد و بی تردید کرانچار حالا و بعد از گذشت سه هفته از این توفیق اجباری پشیمان نیست.
غلامی در همان هفته نخست اولین گل سپاهان را در لیگ برتر به ثمر رساند، در هفته دوم از استقلال یک پنالتی گرفت و این هفته هم گل تساوی زردها را در ثانیه های پایانی به ثمر رساند تا ثابت کند که هنوز هم همان مهاجم تیغدار و بااستعداد است. غلامی با ادامه این روند میبزتواند حتی یکی از مسافران خوشبخت ریو باشد.