روزی امیدوارکننده برای سپاهانی ها

به لطف پخش اینترنتی شبکه اصفهان و شبکه ورزش امروز توانستم بازی سپاهان و استقلال خوزستان را ببینم.
بازی که آن را سپاهان مثل خیلی از مسابقه های دیگرش خوب آغاز کرد : با ایجاد موقعیت های زیاد روی دروازه تیم میزبان زیر فشار قرار دادن مدافعان حریف. این بازی هجومی خوشبختان خیلی زود نتیجه داد و با فرصت طلبی محمد غلامی که به نظر می رسد به روزهای اوجش باز می گردد ، سپاهان گل اول و حساس مسابقه را زد.
بعد از گل هم شاهد بازی منطقی از شاگردان کرانچار بودیم. که در مقابل حملات نه چندان پیوسته میزبان به خوبی دفاع می کردند و ضد حملاتی خطرناکی را روی دروازه حریف تدارک می دیدند. روی نیاوردن سپاهان به دفاع مطلق و میل به گل زنی دوباره باعث گردید که باز هم این استقلال باشد که زیر فشار قرار می گیرد. کلاً بازی در نیمه اول در کنترل سپاهان بود و اگر کمی شانس با آنها همراه بود با اختلاف بیشتر از یک گل این نیمه را به سود خود تمام می کردند.
با شروع نیمه دوم نگرانی هواداران سپاهان هم آغاز شد. این نگرانی که نکند سپاهان مثل بیشتر بازی های این فصلش در نیمه دوم دچار ضعف شود. در یکی دو بازی دیگری که من توانستم از این تیم در این فصل ببینم واقعاْ بازی سپاهان در نیمه دوم مخصوصاْ هر چه به پایان بازی نزدیک تر می شد ، دور از انتظار و نام سپاهان بود. به همین خاطر این نگرانی در این بازی هم تا حدودی به جا بود. و فشاری که میزبان در ده دقیقه ابتدایی نیمه دوم به سپاهان آورد این نگرانی را بیشتر کرد. اما از دقیقه ۵۵ سپاهان نشان داد که این بازی متفاوت از بازی های قبلی است و کرانچار روی نقاط ضعف تیمش کار کرده است. از این زمان سپاهان با یک بازی هماهنگ و منطقی نه تنها فشار استقلال را مهار کرد بلکه با در اختیار گرفتن میانه میدان فشار خود را بر دفاع حریف تحمیل کرد. و نتیجه آن گل اطمینان بخش کاپیتان عقیلی بود که روی سانتر زیبای حاج صفی - که بدون شک بهترین میدان بود – به ثمر رسید. عقیلی نشان داد که هنوز همان عقیلی آماده و سرزن است.
و ای کاش وقتی تیم خیالش از پیروزی راحت بود و قرار بود پنالتی را کسی غیر از عقیلی بزند ، این کار را به محمد غلامی می سپردند که با رساندن خود به صدر گلزنان انگیزه مضاعفی برای گلزنی در ادامه بازی و بازی های آینده پیدا کند.

عملکرد انفرادی بازیکنان:

یک تیم در صورت خوب بازی می کند که علاوه بر هماهنگی گروهی و تاکتیکی بازی کنان از نظر فردی هم در سطح بالا و روی فرم باشند. امروز یکی از روزهایی بود که اکثر بازیکنان تیم آماده نشان دادند طوری که ناآمدگی یکی دو بازیکن که جهان عالیان یکی از آنها بود زیاد به چشم نمی آمد. در دفاع همه بازیکنان آماده و کم اشتباه نشان دادند. در یارگیری ، زدن ضربات سر و دفع توپ از محوطه خطر روز موفق خط دفاعی بود. از خطای بی مورد خلیلزاده - که نه تنها یک موقعیت مناسب به حریف داد بلکه منجر به کارت زرد و محروم شدن وی از بازی حساس با پرسپولیس شد - بگذریم در کل همه مدافعین آماده نشان دادند.

جاویچ همچنان ثابت

کرانچار همچنان اصرار به بازی دادن به جالویچ دارد. جالویچ مهاجم گل زنی نیست این را کرانچار از همه بهتر می داند. اما ویژگی های دیگری دارد که به واسطه آن می تواند به پیشبرد تاکتیک تیم کمک کند. نقش جالویج این است که با استفاده از بازی فیزیکی اش و حرکت در میان مدافعان حریف برای مهاجم اصلی ایجاد فضا کند و همچنین با رساند توپ به او برایش ایجاد موقعیت کند. به عبارتی کرانچار خواسته است نقش خلعتبری را به جالویچ بدهد ، خلعتبری هم در سپاهان نقش گلزن اصلی را به عهده نداشت بلکه با دوندگی و تکنیک بالایش نقش تخریب سیستم دفاعی تیم حریف و ایجاد فضا و موقعیت برای دیگر مهاجمان تیم را داشت. به همین جهت سال قبل آقای پاس گل بود. البته واضح است که جالویچ در ایفای این نقش به هیچ وجه قابل مقایسه با خلعتبری نیست و اگر سه فصل دیگر هم در این پست بازی کند نمی تواند جای خلعتبری را پر کند. جالویچ علی رغم اینکه در بازی امروز تا حدودی در به هم ریختن سازمان دفاعی حریف و جلوگیری از پایه ریزی حملات آنها نقش داشت اما بازی دادن نود دقیقه ای او و ترجیحش بر افشین و یعقوب کریمی هرچند که کارکرد هرکدام متفاوت باشد ، به نظر نمی رسد توجیه فنی قانع کننده داشته باشد. البته آرش افشین در دقایقی کوتاهی که به بازی آمد ، ناآماده و دور از تمرکز نشان داد اما این دلیل بر نیمکت نشین کردن او نمی شود. بلکه می توان گفت که این نیمکت نشینی است که او را این طور دچار استرس کرده و تمرکز فکری و حتی آمادگی بدنی اش را کاهش داده است. و کرانچار اگر آنطور که خود می گوید او و یعقوب کریمی را برای بازی های آسیایی نگه داشته است ، باید بداند که از یک نیمکت نشین صرف نمی تواند در بازی های آسیایی انتظار معجزه داشته باش بلکه باید در بازی ها متناوباْ حداقل سی دقیقه به آنها امکان بازی بدهد تا هم آمادگی فنی و فیزیکی آنها محک زده شود و هم از نظر جسمی و روانی در شرایط بازی و مسابقه بمانند.
نکته آخر این که با یک گل بهار را انتظار کشیدن توقع اشتباهی است و ما اگر فکر کنیم که با این برد و این بازی خوب دیگر مشکلات سپاهان همه رفع شده و اسبش برای قهرمانی زین گردیده است ، خیال بیهوده ای است. پیروزی مقابل تیم متوسطی مثل استقلال خوزستان با ارزش است اما باید قبول داشت که سپاهان حریفان قدرتمندتری در لیگ دارد که هیچکدام به چیزی جز قهرمانی لیگ رضایت نیم دهند و مخصوصاْ امسال که مدعیان قهرمانی حتی به شش تیم هم می رسد. بنابراین لازم است کادر فنی تیم با هوشیاری بیش از پیش ذره بین روی نقاط ضعف تیم گذاشته و در صدد رفع و یا کاهش آنها برآیند. همانطور که یک شکست به معنای سقوط و از همپاشی تیم نیست یک پیروزی هم برای رسیدن به قله قهرمانی کافی نیست. اما این پیروزی می تواند نویدبخش روزهای خوش آینده برای هواداران پرشور سپاهان آسیایی باشد.
به امید اینکه در ادامه این پیروزی ها هفته آینده نیز شیرهای زرد زاینده رود با پنجه های فولادین شان پرسپولیس را به زانو درآورند.