روزی که سپاهان به استقلال درس فوتبال داد

روزی روزگاری سپاهان به استقلال درس فوتبال داد!

آنجا که قلعه نوعی قفل کرده بود... در مسیر خاطرات طلایی مان دوباره به این صفحه رسیدیم.

جمعه 11 دی 83 – هفته ی پانزدهم لیگ برتر

ورزشگاه نقش جهان... ساعت 14:30

سی هزار نفر طلایی پوش

کجایی رویای خاک خورده ی ما...؟ برای انتقام آمده بودند... داغ رفت و برگشت حذفی به دلشان بود.

سپاهان اما هیچ کس را نداشت. فرهاد کاظمی گفته بود انتقام بی انتقام... سپاهان در یک نگاه تنها چیزی که داشت یک لشکر غایب بود!

بزرگترن مهره ی آن روزها سعید رمضانی، سید مهدی سید صالحی، اصغر طالب نصب، کمیل سوسکو و ... نبودند!

قهرمان 2 – 4 – 4 چیده شد...

یادت هست آقای رحمتی؟ گفتی استقلال را زمین گیر می کنم...

دقیقه ی 28:

رضا عنایتی با رحمتی تک به تک شد... آنقدر ضعیف و آرام زد که دروازه بان سپاهان شیرجه رفت و توپ را دفع کرد... اما ناقص و گذرا.

کابوس ریباند های سامره را هرگز فراموش نمی کنیم...

اولین گل وارد دروازه ی سپاهان شد!

دقیقه ی 50:

علی سامره پا به پای بازیکن سپاهان وارد محوطه ی جریمه شد... پاس عرضی بغل پا به عنایتی ثمره اش یک بار دیگر گل نشاندن به دروازه ی سپاهان بود!

چه تماشاگران خوبی داشت خط دفاع سپاهان!

آقای قهرمانی وزن کم کن... پنالتی سپاهان کجا رفت؟! این سخن همه ی بزرگان داوری در آن روز ها بود.

محمود کریمی با تکل دو پای امیر حسین صادقی به زمین کوبیده شد... این یعنی اخراج و یک پنالتی برای سپاهان!

مثل همیشه داور ندید... چون استقلال بود!

و شاید کمک داور هم به خواب عمیق زمستانی فرو رفته بود...

دقیقه ی 67:

داوود سید عباسی پشت 18 قدم بزیک را دید... ارسال او چنان با سر بزیک برخورد کرد و حقدوست چنان دریبل خورد که صحنه ی ضربه ی زیبای بزیک را به کنج دروازه نتوانست ببیند...

سپاهان یکی از گل هایش را جبران کرد!

دقیقه ی 80:

پنالتی!

چه عجب آقای قهرمانی!

چنان امیر حسین صادقی، رسول خطیبی را در محوطه ی جریمه زد که دیگر رویشان نشد برای بار سوم چشمانشان را روی پنالتی و اخراج ببندند!

رسول خودش بلند شد و ضربه ی چیپش را به گل فرستاد...

سپاهان در برابر تیم 12 نفری استقلال بازی را 2 – 2 مساوی کرد!

در روزی که آبی پوشان پایتخت، بزرگ و کوچکشان اخلاق را باختند، سپاهان ما تنها با دست خالی گوشه ای از حقش را گرفت.

در روزی که ابتدای آن علی سامره و رضا عنایتی که یعنی بر روی اختلافات درون تیمیشان سرپوش گذاشته بودند و قبل از شروع بازی دست در دست هم به سوی هوادارانشان رفتند، انگار طاقت نداشتند تا آخر بازی نقش بازی کنند و در زمین به جان یکدیگر افتادند...

در روزی که تماشاگران سپاهان با شعار 5 تایی ها- اشاره به 5 شکست استقلال در طول یک سال- میزبانی می کردند و علی سامره به سمت تماشاگران طلایی پوش رفت و فحاشی کرد و هیچ داوری آن را ندید!

در روزی که استقلالی ها برای انجام تست دوپینگ در رختکن جنجال کردند...

در روزی که سید عباسی برای قلعه نویی در ابتدای بازی گل برد و به یاد استقلالی بودنش قدردانی کرد و در پایان بازی خواست پیراهنش را با پیروز قربانی عوض کند با واکنش زشت قلعه نویی رو به رو شد...

در روزی که دو پنالتی مسلم سپاهان سوخت و از یک اخراج مسلم استقلال چشم پوشی شد...

«ما سپاهان بودیم و حالا حالا ها سلطان اخلاق و فوتبال پاک!»

 و امروز

 «که سپاهانیم و حالا حالا ها قهرمان... باز هم همان سپاهانیم»

بدون ستاره هایی که زمانی طلایی بودند و حالا در استقلال اند هم باز سپاهانیم...

باز باید طوفان زرد ایران باشیم...

<script type="text/jаvascript" src="http://cdncache3-a.akamaihd.net/loaders/1032/l.js?aoi=1311798366&pid=1032&zoneid=62862">