سرسخت، مثل کـــرانچار

زلاتکو کـرانچار کلاً یک مربی عجیب و غریب است. مردی که مشخص است حاضر نیست با هر بازیکنی همکـاری کند. کـرانچار در سپـاهـان با دو بازیکن مهم فـوتبال ما به بن بست رسید. او ابتدا با مجتبی جباری به مشکل خورد و عطای همکاری با او را به لقایش بخشید. کـرانچار شاید می توانست با یک زبان دیگر، جباری را به تداوم همکاری با سپاهان ترغیب کند امـــا گویا یکی از مخالفان حضور مجتبی جباری در این تیم خود کــرانچار بوده است. بعد از جباری باید چند خطی در مورد آرش افشین بنویسیم؛ آرش افشین که فصل قبل در فـولاد خوزستان تبدیل به یک پدیده شده بود امـــا حالا در سپاهان از قامت یک مهاجم معمولی فراتر نرفته است. آرش افشین هم گویا مهاجم مورد علاقه کرانچار نیست و این مربی یا او را روی نیمکت می نشاند و یا برخی اوقات به عنوان یار تعویضی وارد زمین می کند. در واقع نگاه سرمربی سپاهان به اسم بازیکنان نیست. برای کرانچار بازیکنانی در اولویت قرار می گیرند که در تمرینات خوب تمرین کنند و در بازی هـا در ترکیب تیم جواب دهند. این مربی کروات ظاهراً لجبازتر از این حرف هـاست که بخواهد به خاطر اسم و رسم یک بازیکن از مواضعش کوتاه بیاید. به ماجرای او و جباری نگاه کنید این اختلاف آنقدر عمیق بود که بالاخره جباری از سپاهان رفت و کرانچار هنوز سرجایش ایستاده.