به بهانه زادروز سید مهدی سید صالحی

از راه آهن آمده بود ‏!‏ جوان ، گمنام ، اما خوش آتیه ...
۸۲ با سپاهان قهرمان شد ، مثل ما سرش را بالا گرفت و خودش هم بزرگ شد...
آنقدر بزرگ که حماسه ساز جام حذفی ۸۳ شد!‏ دو گلی که مقابل ۱۲۰ هزار تماشاگر آبی پوش آزادی در دیدار برگشت فینال حذفی زد ، او را به عرش طلایی رساند .
سه روز بعد با همان قدمهایی که طوفان به پا کرده بود به میعادگاه قهرمانان واقعی شهر ما پا گذاشت... گلزار شهدای اصفهان... و چقدر افتاده جام قهرمانی را مثل شماره ی پیراهنش تقدیم به ۲۳ هزار لاله ی همیشه قهرمان اصفهان کرد.
وقتی سال ۲۰۰۴ سپاهان برای اولین بار آسیایی شد، اولین گلها را او برایش وارد دروازه ی حریفان کرد، نفتچی ازبکستان در مجموع دو دیدارش ۴ گل فقط از جانب سید سپاهانی ها دریافت کرد و شاید نتیجه ی همین زحماتش را سه سال بعد با همان سپاهان گرفت...
و حالا دیگر دنیا ، سرو قامت سپاه عشق ایران ، ‏‏"‏ سید محمد مهدی سید صالحی‏"‏ را میشناخت...
هنوز هم صدای کوبنده و بغض آلودش در شبی که ناداوری و تبعیض ،قهرمانی لیگ هفتم را از سپاهان گرفت ، یادمان هست...
هرچه می خواهند بگویند ، هنوز هم صدایت در گوشمان هست... آری "عزت و ذلت" دست خداست!
آقای گل آسیایی سپاهان ، بعد از هفت سال طلایی ماندن ،خداحافظی کرد و رفت... اما خودش هم اعتراف کرد که قلب طلایی اش را اینجا جا گذاشته است!‏ هیچ کجا مثل سپاهان ندرخشید بعد از دو سال بازگشت و یکسال دیگر دلش که تنگ بود برای سپاهان ، طعم قهرمانی را چشید...
انگار خدا خواسته بود در زیباترین و به یاد ماندنی ترین قهرمانی سپاهان ، آقای گل آسیایی اش هم باشد...
حیف بود ‏!‏
حیف بود او که درخشش بی نظیرش سپاه عشق را جهانی کرد، او که به حرمت جدش ،سالها نماز قهرمانی به او اقتدا شد ، او که ندای یا علی را در آسیا سر داد ، او که عزتش را خدا همیشه حفظ کرد... نباشد!‏
او که ۲۳ آبان ماه پیراهن شماره ی ۲۳ طلایی اش برای همیشه قاب گرفته شد ،
همین روزها دوباره با تیمش به ما سر میزند...‏!‏
زاد روزت مبارک ، سید آقای گل‏!‏
در لیگ پانزدهم منتظرت هستیم ، در دیاری که به گفته ی خودت ، خدایش هم سپاهانیست...