موضع گیری آنی ، مهر تایید بر موارد تکذیب شده

امیرمهدی «ژوله» در برنامه «خندوانه» به «امیرتتلو» کنایه زد و گفت اگر بخواهم خواننده بشوم، اسمم را می گذارم «امیر ژوژولو». هوادارانم هم می شوند «ژوژولی ها»! خبر به گوش تتلو رسید و خواننده زیرزمینی خواست ادای آدم های خیلی صبور و مردم دوست را دربیاورد و در اینستاگرامش نوشت که اشکالی ندارد، اگر مردم خندیده اند و خوشحال شده اند، بگذارید من را مسخره کنند!
ولی گویا بیشتر از 24 ساعت هم نتوانست تاب بیاورد و ژست آدم های مهربان و فداکار را به خود بگیرد و در پست دیگری این بار به صورت توهین آمیزی جواب ژوله را داد و نوشت که «این روزها از توله تا ژوله به من فحش می دهند!» آخر پست هم تأکید کرد که هرکسی خواست می تواند این حرف ها را به خود بگیرد. فحش روی زمین افتاده هرکسی خواست بردارد!
ژوله نویسنده طناز و توانایی است و آنقدر زیرک هست که جواب تتلو را ندهد یا حداقل به صراحت و مستقیم جوابی ندهد و جایی در یکی از متن ها، حساب تتل را برسد!
ورزشی ها اما به اندازه هنری ها باهوش نیستند. شاید این موضوع از سطح سواد کم یا غرق شدن بیش از اندازه شان در حاشیه ها و یا تمایل شدیدی که به پاسخگویی های احساسی و فوری دارند و یا هرعلت دیگری، نشأت می گیرد. این عوامل سبب می شود که سوشا مکانی در یک بازی به قول مایلی کهن فقط قمه کشی نکند و بعد همان مایلی کهن به جای آنکه بزرگ تری کند و هوای بازیکن تیم محبوبش را داشته باشد، راه بیفتد در رسانه ها و علیه این دروازه بان مصاحبه کرده و او را به تمسخر بگیرد!
همین زیرک نبودن، باعث می شود وقتی یک روزنامه ورزشی از علت اصلی قهر محرم نویدکیا پرده برداری می کند و گمانه هایی را در این زمینه مطرح می سازد، بلافاصله مدیرعامل و عضو هیئت مدیره باشگاه موضع بگیرند و جواب ادعاهای مطرح شده در روزنامه را بدهند. آنقدر هم هول و دستپاچه می شوند که نگرانی از سر و روی ادبیات مصاحبه شان می بارد و ما را به یاد همان حرف تتل می اندازد و داستان حرفی که انداخت و صاحبش که می آید و برمی دارد! اینگونه واکنش های هیجانی و آنی و فوری، بیشتر نشان از تأیید احتمالی موارد تکذیبی دارد که در کشور ما هم در حوزه های مختلف بارها به اثبات رسیده که وقتی یک چیزی را تکذیب می کنند، یعنی می شود روی احتمال صحت و سقم خبرحساب کرد!