آنالیز : راند اول به نفع محرم و امید / یک بازی را در بیاور آقای نکو!
![آنالیز : راند اول به نفع محرم و امید / یک بازی را در بیاور آقای نکو!]()
سپاهان با برتری برابر استقلال در ضربات پنالتی به فینال جام حذفی رسید. این مهم در حالی برای اصفهانی به دست آمد که نیمه نهایی جام حذفی پایاپای بود.در ماراتن انتخاب یکی از فینالیست های جام حذفی تفکری طراحی شده در هر دو تیم موج می زد، استفاده از ضد حملات. موقعیت های شکل گرفته در دیدار استقلال-سپاهان را که مرور کنید خواهید دید که بازیسازی و طراحی حملات در میانه میدان جایش را به حفظ توپ داده بود و دو تیم بیشتر مایل بودند تا با جلوگیری از اشتباهات در یک سوم دفاعی خود از اشتباهات همتایانشان سود برند. در غیر این صورت بازی به کناره ها کشیده می شد و اگر موقعیتی روی دروازه ها شاهد بودیم از روی ارسال ها به دست می آمد.
برای یادآوری آنچه گفتیم کافی است لحظه ی اخراج فرشید طالبی را به یاد آورید. ارسال ساموئل از نزدیکی های میانه ی زمین خودی با جایگیری اشتباه طالبی همراه شد و او مجبور شد برای جلوگیری از فرصت مسلم گلزنی بر روی برهانی مرتکب خطا شود. البته می شود مدت کوتاهی از اوایل هر دو نیمه را تا حدودی از این قاعده مستثنی کرد. جایی که جباری و نویدکیا بیشتر صاحب توپ می شدند.
اتفاقاً نکته مهم بازی حساس جام حذفی همین دو مهره ی بازیساز بودند. خستگی مفرط جباری کم کم او را از جریان بازی بیرون کرد. ضمن آنکه با ورود مجیدی و حاتمی سرعت خط حمله ی آبی ها کاسته شد و آنها دیگر قادر نبودند برنامه هایشان را روی ضد حملات پیاده کنند. در آن سو نویدکیا توانست بیشتر در جریان 120 دقیقه ای بازی قرار گیرد و آن دلیلی جز حمایت های خلعتبری که به عقب برمی گشت و پوشش های مناسب امید ابراهیمی جوان در کارهای دفاعی نداشت. بر خلاف آنچه که در استقلال صورت می پذیرفت و نکونام اغلب در کنار جباری قرار می گرفت و مایل بود بیشتر صاحب توپ شود. همان طور که برهانی و اکبرپور بیشتر حواسشان را متوجه فرارهایشان کرده بودند و خط هافبک متشکل از سه ملی پوش خسته ناشی از بازی با کویت (حیدری، جباری و نکونام) مجبور بودند در نبرهای فیزیکی هم شرکت داشته باشند.هرچه به پایان بازی نزدیک می شدیم این تفاوت محسوس تر هم شد. آنجا که روی موقعیتی نویدکیا به سمت دروازه آبی پوشان حرکت کرد و توانست برای تیمش فرصت مناسب گلزنی فراهم کند اما با هدر دادن توپ توسط مهاجمین هم در زمین استقلال باقی ماند و آهسته و با حوصله خود را به جریان بازی برگرداند. چرا که ابراهیمی با سرعت در جای خود قرار گرفت و حتی خلعتبری نیز تا میانه های میدان عقب کشیده بود. درست لحظاتی بعد بود که آبی ها با حرکت مثلث هجومی مجیدی، حاتمی و جباری روی دروازه سپاهان ضد حمله زد اما فاصله ی نکونام و محمدرضایی با آنها فضا را به شاگردان کرانچار داد و در بازگشت هم جباری سریع تر از دو مهاجم خود را به نیمه ی زمین خودی رساند. همین دوندگی های هرز و خستگی بازی چند روز قبل توان جباری را بسیار پائین آورد و باعث شد چند بار در وقت های اضافه پاس های خوبش (از نظر دید بازی) به مقصد نرسد.
مصاحبه ی ژنرال پس از بازی نیز بیانگر همین نکته بود که او از هافبک هایش رضایت نداشت. خسرو حیدری را نام برد و شاید به اشتباهش در بردن ساموئل به سمت چپ خط دفاعی هم اعتراف کرد. بدون شک نمی توانست از نکونام و جباری نامی ببرد و با بیان جمله ی خستگی ملی پوشان عامل حذف استقلال شد، نارضایتی اش را از خط هافبک تیمش بیشتر از این بروز نداد.
باید منتظر ماند و دید نبرد حیاتی و سرنوشت ساز لیگ بین این دو تیم هم با همین رویه پیش خواهد رفت یا خیر. بالاخره در آنجا استقلال علاوه بر گرفتن انتقام این شکست باید برای تنها جام داخلی باقیمانده تلاش کند هرچند آن بازی هم در کوران و فشردگی بازی های لیگ و آسیایی برگزار خواهد شد اما آنجا خستگی برای دو تیم متوازن تر از نیمه نهایی حذفی است.
سپاهان با برتری برابر استقلال در ضربات پنالتی به فینال جام حذفی رسید. این مهم در حالی برای اصفهانی به دست آمد که نیمه نهایی جام حذفی پایاپای بود.در ماراتن انتخاب یکی از فینالیست های جام حذفی تفکری طراحی شده در هر دو تیم موج می زد، استفاده از ضد حملات. موقعیت های شکل گرفته در دیدار استقلال-سپاهان را که مرور کنید خواهید دید که بازیسازی و طراحی حملات در میانه میدان جایش را به حفظ توپ داده بود و دو تیم بیشتر مایل بودند تا با جلوگیری از اشتباهات در یک سوم دفاعی خود از اشتباهات همتایانشان سود برند. در غیر این صورت بازی به کناره ها کشیده می شد و اگر موقعیتی روی دروازه ها شاهد بودیم از روی ارسال ها به دست می آمد.
برای یادآوری آنچه گفتیم کافی است لحظه ی اخراج فرشید طالبی را به یاد آورید. ارسال ساموئل از نزدیکی های میانه ی زمین خودی با جایگیری اشتباه طالبی همراه شد و او مجبور شد برای جلوگیری از فرصت مسلم گلزنی بر روی برهانی مرتکب خطا شود. البته می شود مدت کوتاهی از اوایل هر دو نیمه را تا حدودی از این قاعده مستثنی کرد. جایی که جباری و نویدکیا بیشتر صاحب توپ می شدند.
اتفاقاً نکته مهم بازی حساس جام حذفی همین دو مهره ی بازیساز بودند. خستگی مفرط جباری کم کم او را از جریان بازی بیرون کرد. ضمن آنکه با ورود مجیدی و حاتمی سرعت خط حمله ی آبی ها کاسته شد و آنها دیگر قادر نبودند برنامه هایشان را روی ضد حملات پیاده کنند. در آن سو نویدکیا توانست بیشتر در جریان 120 دقیقه ای بازی قرار گیرد و آن دلیلی جز حمایت های خلعتبری که به عقب برمی گشت و پوشش های مناسب امید ابراهیمی جوان در کارهای دفاعی نداشت. بر خلاف آنچه که در استقلال صورت می پذیرفت و نکونام اغلب در کنار جباری قرار می گرفت و مایل بود بیشتر صاحب توپ شود. همان طور که برهانی و اکبرپور بیشتر حواسشان را متوجه فرارهایشان کرده بودند و خط هافبک متشکل از سه ملی پوش خسته ناشی از بازی با کویت (حیدری، جباری و نکونام) مجبور بودند در نبرهای فیزیکی هم شرکت داشته باشند.هرچه به پایان بازی نزدیک می شدیم این تفاوت محسوس تر هم شد. آنجا که روی موقعیتی نویدکیا به سمت دروازه آبی پوشان حرکت کرد و توانست برای تیمش فرصت مناسب گلزنی فراهم کند اما با هدر دادن توپ توسط مهاجمین هم در زمین استقلال باقی ماند و آهسته و با حوصله خود را به جریان بازی برگرداند. چرا که ابراهیمی با سرعت در جای خود قرار گرفت و حتی خلعتبری نیز تا میانه های میدان عقب کشیده بود. درست لحظاتی بعد بود که آبی ها با حرکت مثلث هجومی مجیدی، حاتمی و جباری روی دروازه سپاهان ضد حمله زد اما فاصله ی نکونام و محمدرضایی با آنها فضا را به شاگردان کرانچار داد و در بازگشت هم جباری سریع تر از دو مهاجم خود را به نیمه ی زمین خودی رساند. همین دوندگی های هرز و خستگی بازی چند روز قبل توان جباری را بسیار پائین آورد و باعث شد چند بار در وقت های اضافه پاس های خوبش (از نظر دید بازی) به مقصد نرسد.
مصاحبه ی ژنرال پس از بازی نیز بیانگر همین نکته بود که او از هافبک هایش رضایت نداشت. خسرو حیدری را نام برد و شاید به اشتباهش در بردن ساموئل به سمت چپ خط دفاعی هم اعتراف کرد. بدون شک نمی توانست از نکونام و جباری نامی ببرد و با بیان جمله ی خستگی ملی پوشان عامل حذف استقلال شد، نارضایتی اش را از خط هافبک تیمش بیشتر از این بروز نداد.
باید منتظر ماند و دید نبرد حیاتی و سرنوشت ساز لیگ بین این دو تیم هم با همین رویه پیش خواهد رفت یا خیر. بالاخره در آنجا استقلال علاوه بر گرفتن انتقام این شکست باید برای تنها جام داخلی باقیمانده تلاش کند هرچند آن بازی هم در کوران و فشردگی بازی های لیگ و آسیایی برگزار خواهد شد اما آنجا خستگی برای دو تیم متوازن تر از نیمه نهایی حذفی است.