آنالیز فنی استقلال - سپاهان/ تاکتیک کرانچار، ترفند قلعه‌نویی
بازی سرنوشت‌ساز دو تیم استقلال و سپاهان در هفته سی و دوم هم نتوانست قهرمان لیگ را مشخص کند.
همان طور که پیش بینی هم می شد ترکیب ابتدایی دو تیم با احتیاط و اولویت قرار دادن حفظ دروازه چیده شده بود. همچنین دو تیم با سیستم پایه 2-4-4 وارد میدان شده بودند که این به فشردگی و گره خوردن جریان بازی بیشتر کمک می کرد. این هرچند برای زردپوشان اصفهانی معمول بود اما آبی پوشان را وادار به تغییراتی کرده بود به طوری که نکونام پشت سر جباری قرار گرفته بود تا جلوی بازیسازی نویدکیا در زمین استقلال را بگیرد. حضور هاشم بیگ زاده هم به دلیل استفاده از سمت چپ در حملات بود تا آبی ها حملات خود را به سمت راست معطوف نکنند و از هر دو طرف روی دروازه سپاهان توپ بریزند.
بازی در آغاز تحت تاثیر جو ورزشگاه بود. البته این قضیه برای دو تیم متفاوت بود. آبی ها سعی داشتند با حملاتی احساسی میهمان خود را تحت فشار قرار دهند و در مقابل سپاهان با بازی مستقیم قصد داشت حریف را در ضدحملات غافلگیر کند. شاگردان قلعه نویی با توجه به وجود دو هافبک کناری و پرتاب های ایمان موسوی در نیمه اول بارها و بارها توپ را روی دروازه سپاهان ارسال کردند اما علی رغم ده نفره شدن حریف نتوانستند از این شیوه به گل برسند.
تقابل تاکتیکی مربیان در نیمه اول:
برای این دیدار مهم و سرنوشت ساز کرانچار با هدف کنترل جباری و حیدری تیمش را ارنج کرده بود به طوری که ابراهیمی مستقیماً با شماره هشت و بازیساز اصلی آبی ها یارگیری داشت اما مصدومیت سوشاک و تعویض اجباری او مانع این شد که خسرو هم به خوبی جباری مهار شود.
در برابر این تاکتیک، امیر قلعه نویی تیمش را در یک سوم دفاعی فشرده و پر تعداد گذاشته بود تا جلوی سرعت دو مهاجم سرعتی سپاهانی ها را بگیرد. آماده نبودن نویدکیا دراین نیمه ژنرال را تا حدود زیادی به خواسته اش رساند.
نیمه تعیین نتیجه به علت بالا رفتن حساسیت ها و شرایط خاص به وجود آمده در نیمه نخست (اخراج دراماتیک و بحث‌برانگیز طالبی) فرصت‌های گلزنی کمتری داشت. دو تیم عقب رفته بودند و این فضای زیادی جز برای بازیکنان تکنیکی به کار نمی آمد اما خستگی ناشی از فشردگی مسابقات مانع اصلی درخشش این نفرات بود. فقط طراحان باهوشی چون نویدکیا و جباری بودند که از این فضای به دست آمده بهره بردند و به همین دلیل هم نیمه دوم متفاوتی از این دو دیدیم. به خصوص روی گل سپاهان هوش ذاتی و جایگیری عالی نویدکیا را شاهد بودیم. این گل که روی بی تفاوتی محض مدافعین استقلال زده شد روی اشتباه محض و از دست دادن توپ توسط محمدرضایی در میانه میدان به ثمر رسید. محمدرضایی جوان از لحاظ روحی و روانی آمادگی ذهنی این دیدار بزرگ را نداشت و همین نزدیک بود کار دست استقلالی ها دهد.
اگر سپاهانی می دانستند که در دیدارهایی با حساسیت بالا مهمترین عنصر موفقیت تمرکز است هیچ گاه این فاکتور ارزشمند را از دست نمی دادند. البته نباید از تشویق یک صدای تماشاگران استقلالی در وقت های اضافه به سادگی گذشت. سپاهانی که از وقت های اضافه طولانی خاطرات بدی دارد با این اتفاق بیشتر هم شوکه شد و با پایان دانستن بازی و در حالی که به نظر زور آبی ها به آنها نمی رسید گل تساوی را دریافت کردند تا تکلیف قهرمان لیگ دوازدهم به هفته های آخر کشیده شود.
تقابل تاکتیکی مربیان در نیمه مربیان:
به جرات می توان گفت زلاتکو کرانچار مربی با دانشی است. او اگر در نیمه اول مجبور نبود دو تعویض اجباری انجام دهد شاید می توانست پیروزی یک بر صفر را حفظ کند. او دقیقاً از همان جایی ضربه خورد که دست خودش نبود. تعویض سوکای در موقع مناسب نشان داد او چه درک بالایی از جریان بازی به حساسیت تعیین قهرمان لیگ را دارد. او راه نفوذ آبی ها را در 100 دقیقه (و 120 دقیقه در جام حذفی) به خوبی بسته نگه داشت و اجازه قدرت نمایی به تیم پر قدرت و پر ستاره استقلال را نداد.
در طرف مقابل امیر قلعه نویی با توجه به فشارها و حواشی فراوان چند روز اخیر یک بار دیگر مدیریتش را به رخ کشید. او با قرار دادن مجیدی در ترکیب اصلی و تعویض او در دقیقه 70 قدرت مدیریتش را کاملاً اثبات کرد. سکوت تماشاگران آبی در دقایق پس از خروج کاپیتان محبوبشان و تشویق ناگهانی آنها دلیلی جز این تعویض نداشت.
با تساوی یک-یک دو تیم استقلال و سپاهان تعیین قهرمان لیگ دوازدهم به دو هفته پایانی کشیده شد.