لزوم عملی شدن توسعه پایدار در فوتبال

برای یک هوادار شیرین ترین لحظه زندگی لحظه بالا رفتن جام توسط کاپیتان تیم محبوبش است..اما باید کمی اندیشید این افتخار با چه هزینه مادی و غیر مادی به دست آمده..
همه ما لحظات تلخ و شیرینی از تیم محبوبمان در خاطر داریم و انتقاد میکنیم که چرا باشگاه ها در نقل و انتقالات ضعیف کار میکنند و ستاره چینی نمیکنند..ستاره سازی شاید به ذهن کسی نرسد..کاری که کره و ژاپن با عملی کردن آن به بالاترین سطح در آسیا رسیدند و روی صعود به مراحل بالای جام جهانی و قهرمانی در جام باشگاه های جهان متمرکز شدند..
این در حالی است که در سالهای گذشته در فوتبال ایران بیشتر ستاره چینی رواج دارد..یک تیم راه موفقیت را فقط در ستاره جمع کردن میداند..بله..موفقیتی که بیشتر شبیه به حباب است و شیرینی کوتاه مدت به کام هوادار میریزد..سپاهان نیز از این قاعده مستثنی نیست..بارها دیده شد سپاهان بهترین نیروها را جذب کرد و به بالاترین سطح آسیا نیز رسید ولی نتوانست موفقیت خود را حفظ کند..چون توسعه پایدار را عملی نکرده بود..
اساس توسعه پایدار مبتنی بر برنامه ریزی بلند مدت و مهم تر از آن صبر هوادار است..هوادار فقط جام میخواهد ولی فکر نمیکند اگر صبر داشته باشد میتواند شیرینی بلند مدتی را حس کند..
جام هایی که به گفته کاپیتان محرم حلبی هایی بیش نیستند..اگر پول نباشد نمیتوان بدست آورد ولی اگر صبر باشد میتوان با ساخت تیم از پایه دوباره موفق بود..
توسعه پایدار یعنی ایجاد ستون در تیم..ستونی که در آن نیازی به جذب بازیکن عشق سرخابی نیست..
روزی بود که کره 6گل از ایران میخورد ولی توسعه پایدار را عملی کردند و موفق شدند...
برای سپاهان بهتر است که از دورتموند درس بگیرد تا گرفتار بدهی های سنگین نشود و حالا حالاها قهرمان بماند...