ما فردای هر بازی با شما هستیم
قسمت بیست و ششم؛ ترمزِ سپاهان... سلام هوادار!
پرونده ی نود و هفتیِ طلایی سلام هواداریمان باز شد هرچند خبر خوبی در آغازِ دفترِ اولِ سالمان نتوانستیم ثبت کنیم...
شاید یک چیز مثل تعویض سال میتوانست دلخوشی این روزهای آرامِ طلایی ها باشد اما گویا برای تیممان حول حالنا را به شکل احسن الحال نخواندند و به نظر باید باز هم صبوری کرد...
تیم چهارم جدولی که انگار حسابی برای این شیر سپاهانیمان سهمگین شده است و قرار ندارد بگذارد سال نو، سپاهان نویی را بسازد...
حالا این پیکان است که ترمزِ سپاهانمان را کشید به جای آنکه ترمزش را بکشیم و اینک تنها دلخوشیمان شده است فصل آینده؛ به امید آنکه برد، همسایه ی دیوار به دیوارمان شود...
هرروز به خانه مان بیاید و وصلت بشود بین سرنوشتمان و پیروزی ها...
طلایی پوشانمان هرچقدر هم که با تمام وجودشان بجنگند باز هم نمیتوان گفت که پیروزی و قهرمانی را به خوب جنگیدن ها می دهند!
شاید باید تصمیم بگیرند گل بزنند برای این طلاییِ دست نیافتنی که گذشته ی دیرینش از دیروزش با ابهت تر و با شکوه تر است...
حالا میخواهد شبیه لسترسیتی باشد سرنوشتمان یا استقلال خوزستان!
سپاهان ما شبیه خودش است و باید شبیه روزهای اوج خودش شود...
روزهایی که کارشان بر هم زدن توالی کلین شیت هایمان نباشد...
راستی حسن زاده هم آمد... همانی که از بعدش دیگر نظاره گر مصدومانمان شدیم!
روزی که برایمان سرآغاز یک دوره ی مصدومیت هم تیمی هایش شد...
ای کاش بازگشتش بوی گل بدهد!
چند هفته بیشتر نمانده و بهتر است بیشتر دلمان خوش فصل هجدهم بشود...
کاش حالا که آغازگر خوبی نشدیم در این هفدهمین فصل فوتبالمان؛ لاقل پایان بر خوبی بشویم تا غم هایمان رهایمان کنند و به فصل بعدی کشیده نشوند...
همه چیز در توان طلایی هاست... و با طلایی ها به توان میرسد مثل سپاهان به توان هوادار!
می دانم هوادار چقدر تلخ است یادآوری آن روزها که سپاهانمان برای قهرمان شدن فقط یک بازی نیاز داشت...
همان بازی خاطره انگیز با اندیشه های فرکی البته باید بگویم با جوانگرایی کرانچار و قطعا حضور کاپیتانی که نتیجه نبودنش اینک شده است جنگ برای بقا...!
نبودن کاپیتانی که اینک باید برای ماندنمان جنگ کرد...
ای کاش محرم بود تا شریفی با حضور اسطوره ی با تجربه مان گل بکارد...
و احسانی که در قاب لحظه هایمان درخشید و مردانه برایمان طلایی شد...
از هادی که جایش واقعا در خط دفاعمان خالی ست... و با هیچ و هیچ و باز هیچ کس پر نمی شود...
راستش نمی دانم برای بازگشت طلایی سابق پر ابهتمان باید چه کرد...
قله قاف یا دعا... هر چه که باشد آماده ایم...
هواداران سپاهان بی نظیر ترینند... مثل شما...
مثل شمایی که همیشه آمدی...
تنها کسانی که قراردادشان قلبی بود و هرگز فسخ نشد...
هرگز دلمان نلرزید که خواهند رفت یا خواهند ماند...
غیرت طلایی وام گرفته از غیرتتان شده است...
ای کاش همه طلایی ها به اندازه ی حضورتان گل میزدند آنگاه می توان گفت: سپاهان طلایی تر از همیشه شده است...
برای بازگشت سپاهان یار دوازدهممان تو هستی هوادار...
که هوایمان را داری... هوایِ این روزهایمان را...
بودنت جای شکر دارد و حمایتت جای قدردانی...
هیچ چیز نمیتواند بودنت را سپاس گوید مگر یک قهرمانی شیرین در همین حوالی تلخی ها در هجدهمین فصل این کروی سرنوشت ساز...
سپاهان با امیدهایش به میدان می رود... با شما...
هوادار...! باش تا همیشه برایمان باش ها معنای خوبی پیدا کند... مثل بودن و ماندگاریِ شعارمان: ما سپاهانیمو حالا حالا قهرمانیم...
سپاهانمان جبران خواهد کرد... شما چی فکر می کنید؟
طلایی ها برای برد به دیدار تبریزی ها می روند...
به امید پیروزی طلایی مان در مقابل تراکتور...
ما فردای هر بازی با شما هستیم، پس...
سلام هوادار!