برای تو که روزهای طلایی جوانیت را به عشق کودکی ات ترجیح دادی...

خاطراتمان را که ورق میزنیم ، روزی نبوده که نامی از تو نبرده باشیم ، چقدر بزرگ شده ایم محسن ‏!‏ ما، تو ، سپاهان... و چقدر بزرگترمان کرده همیشه قهرمان ایران ‏!‏
از همان شموشکی که آمدی تا همان سپاهانی که با آن قهرمان شدی ‏!‏ آسیایی شدی ‏!جهانی شدی ‏!‏ هوادارت بودیم و هوایت را داشتیم ...
خیلی ها آمدند و رفتند محسن، قلب این هوادار آنقدر طلایی و دریایی هست که چشم نبندد به روی زحمتهایت ، این همان هواداریست که وقتی در جام باشگاههای جهان گل به خودی ات را دید ، بازهم فریاد زد: محسن با تعصب ‏!‏ همان هواداریست که وقتی بازی با الاتفاق اخراج شدی و تیمش باخت ، باز فریاد زد محسن با تعصب ‏!‏...
سپاهانی دلش به وسعت خورشید است ، به لطافت رزهای زرد ‏، به گرمی آفتابگردان ها ، آن قدری حرفه ای هست که چشم نبندد و فراموش نکند طوفان به پا کردنت را... با غیرت بازی کردنت را...آخرین یادگاریت را... گل قهرمانی را ... هتریک آرزوهایت را...
آمدن و رفتن رسم روزگار است ،کاش تو هم رفته بودی ‏!‏ مثل کریمیان ، مثل رحمان ، مثل سید ... اما نه از دل ها... کاش...
هشت سال عاشقی برای شماره هشت ردای طلایی ات کم نیست ...
محسن بنگر!‏ مرد روزهای سخت سپاهان ‏!‏ اینجا کسانی هستند که به اندازه ی ثانیه های دویدنت برایت آرزوهای خوب دارند...
سلام و بدرود محسن با تعصب ‏!‏ ما همان سپاهانی ها هستیم ،مهربان و با فرهنگ ... همان سپاهانیم و اگر خدا با ماست حالا حالا ها قهرمان !
بازگشتت به دیار قهرمانی های جاودانه ات مبارک ...