ضعف‌هایی که نمی‌پذیرید؛
تمام سختی‌های بریده برای سپاهان بود آقا محرم؟!
فراز و نشیب سراغ هر مربی و تیمی می‌رود اما آنجایی باید به اصلاح ناامید شد که افراد به جای پذیش اشتباهات‌شان، رو به توجیه بیاورند.به گزارش پایگاه خبری طوفان زرد و به نقل از خبرنگار ایمنا، شکست تلخ و سنگین سپاهان در شبی که برد تنها مشکل‌گشا شاگردان نویدکیا بود، شوک دراماتیکی به هواداران اصفهانی وارد کرد که این شب‌ها چشم به شکسته شدن طلسم صعود در سال‌های اخیر بسته بودند. امیدی که کور سویه‌اش را تاریخچه درخشان سپاهان در آسیا به دلشان انداخت اما نتایج ضعیف دیدارهای شش‌گانه، آن‌ها را با واقعیت تلخ توان فنی تیم‌شان روبرو کرد. سپاهان در بریده، همان سپاهان لیگ و جام حذفی بود و محرم نه تنها نتوانست تیمش را مهیا چنین آوردگاهی سازد که حتی شاید قصدی برای تغییر هم نداشت.
علیرغم آنکه ماه‌ها است کارشناسان روی ضرورت حل مشکلات تدافعی در سپاهان تاکید دارند، عملاً هیچ پیشرفتی حس نمی‌شود و حتی وضع دفاعی شاگردان نویدکیا نسبت به گذشته بدتر هم شده است. آن سوی میدان هم مهاجمان سپاهان هنوز هم چهارچوب را خوب نمی‌شناسند و این مشکل شاید روحی و شاید تاکتیکی، همچنان گریبان‌گیر سپاهانی‌ها است.
البته داشتن این مشکلات هنوز هم می‌تواند به معنا نقطه پایان سپاهان محرم نباشد اما نگران‌کننده، توجیهات و حرف‌هایی است که می‌خواهد این نتایج ضعیف را به همه چیز جز مسائل فنی ربط دهد. نویدکیا بعد از باخت سنگین مقابل الدحیل در کنفرانس خبری به برگزاری فشرده مسابقات توسط AFC انتقاد کرد و گلایه‌های عجیبی را مطرح کرد. او در بخش جالب توجه از صحبت‌هایش گفت "اینکه تیمی بیاید ۲۰ تا ۲۵ روز از خانواده و کشورش دور باشد، یک مدل غذای خاص بخورد و در یک هتل اقامت کند، خیلی سخت است".
هر چند این حرف در نگاه اول درست به نظر می‌رسد اما بیانش درست بعد از حذف و چنین شکست سنگینی، صرفاً درپوشی بر اشتباهات فنی است. اگر چنین شرایطی سخت است، لااقل برای الدحیل و پاختاکور به عنوان دیگر میهمانان این گروه نیز وجود داشته و شاگردان کرسپو هم شاید با یک مدل غذا، این گونه قدرت‌نمایی خود را به هم‌گروهی‌ها غالب کردند. پس بیان چنین حرف‌هایی چندان منطقی به نظر نمی‌رسد و ضعف‌ها در وهله اول، ناشی از اشتباهات مدیریتی، فنی و عملکردی مدیران، کارکنان، مربیان و بازیکنان سپاهان است.
در واقع برخلاف تصور غلطی که چند وقت اخیر در باغ فردوس رایج شده، نتیجه نگرفتن سپاهان نه به شانس، داوری و غرض‌ورزی AFC که کاملاً به عملکرد تک به تک اعضا باشگاه بر می‌گردد. می‌گویند نقطه شروع برای اصلاح، پذیرفتن نقاط ضعف است و سپاهانی‌ها کمتر این دو فصل به سراغ چنین ماجرایی رفته‌اند. آنقدر روضه خوانده‌اند که بد شانسیم که کم کم خود بازیکنان هم باورشان شده؛ غافل از آنکه شانس همیشه پیشکش تیم‌هایی است که نهایت تلاش و هوشمندی را در تصمیمات خود به کار برده‌اند.
کاش محرم به جای این حرف‌ها یک دلیل منطقی می‌آورد که چرا فرصت نقل و انتقالات زمستانی را برای تقویت فاز تدافعی از دست داده و فکری به حال نزار دفاع تیمش نمی‌کند؟ یا اینکه مدیران سپاهان پاسخ دهند که اضافه شدن دستیار خارجی در فاصله چند روز مانده به لیگ قهرمانان، چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟ به خدا که اگر مورینیو را هم به جای دستیارش به سپاهان آورده بودید، نمی‌توانست در چنین مدت کوتاهی گره‌ای از مشکلات باز کند. اینکه دروازبان شما از هر تریبونی برای طعنه به تیم سابقش استفاده می‌کند و تمرکز لازم را ندارد، قطعاً از ضعف سپاهان در مدیریت رسانه است و گردن کس دیگری نیست.
ای کاش یک بار هم که شده به جای قصه‌سرایی برای توجیه، اشتباهات‌تان را بپذیرید که بازگشت به ریل موفقیت بدون پذیرش آن معنا ندارد. باور کنید اگر سه جام را در این فصل از دست داده‌اید، لابد قدمی را نادرست گذاشته‌اید و اگر موقعیت‌هایتان را گل نمی‌کنید، لزوماً بدشانس نیستید. بی‌تعارف بدون قبول کردن مسئولیت این اشتباهات، نمی‌توان ذره‌ای امید به اصلاح سپاهان داشت و باید فاتحه مسیر پیش رو با محرم را هم خواند.