به دنبال بازگشت جواهیر سوکای
هرگز فراموش نمی شوی !
جواهیر سوکای فوتبالیستی آلبانیایی بود که به فوتبال ایران کوچ کرد و چهار سال خاطره انگیز را با پیراهن طلایی سپاهان پشت سر گذاشت.
کشور اروپایی آلبانی در فوتبال دنیا چندان جایگاهی ندارد و به فراخور آن صاحب فوتبالیست مشهوری نیست.کشوری در جنوب شرقی قاره سبز با 70 درصد جمعیت مسلمان که تنها یک بار موفق شده در جام ملت های اروپا حاضر شود که آن هم مربوط به سال 1964 است.اما هدف از اشاره به آلبانی و فوتبال این کشور پرداختن به فوتبالیستی است که چند سال در فوتبال اصفهان مشغول بازی شد و حالا به کشورش بازگشته و با تیمی آلبانیایی به نام اف.کی پارتیزان قرارداد امضا کرده است.جواهیر سوکای فوتبالیستی آلبانیایی بود که به فوتبال ایران کوچ کرد و چهار سال خاطره انگیز را با پیراهن طلایی سپاهان پشت سر گذاشت.سالهایی که برای سوکای دو جام قهرمانی در لیگ برتر و یک قهرمانی در جام حذفی به دنبال داشت.او در این سالها برای زردپوشان اصفهانی خوب گل زد هر چند در برخی بازیها هم به بازیکنی گل خراب کن تبدیل می شد.سوکای هر چند فصل گذشته در ترکیب اصلی کرانچار قرار نداشت اما ذخیره طلایی این مربی کروات محسوب می شد. با آمدن حسین فرکی او کمتر فرصت بازی پیدا کرد چرا که سرمربی جدید طلایی پوشان به بازی این فوتبالیست کروات اعتقادی نداشت.مجموع بازیهای سوکای در لیگ چهاردهم با پیراهن سپاهان تنها 490 دقیقه است با تنها دو گل زده که نه از نظر میزان بازی و نه از تعداد گل ها آمار قابل قبولی نیست.
سوکای مرد 90 دقیقه ای نبود
در مورد جواهیر سوکای می توان با قاطعیت نظر داد که این بازیکن یک ذخیره طلایی مناسب برای سپاهانی ها بود. او هر وقت به عنوان بازیکن جانشین به بازی گرفته می شد یا گل می زد و یا موقعیت گل می ساخت. جالب این که سوکای هر زمانی از ابتدا در ترکیب سپاهان قرار می گرفت به مراتب ضعیف تر ظاهر می شد تا جایی که در بیشتر بازیها تعویض می شد و جایش را به مهاجم دیگری می داد.البته این خصوصیت سوکای در عالم فوتبال چندان چیز عجیب و غریبی نیست و برخی از بازیکنان به طور ذاتی مردان 90 دقیقه ای نیستند بلکه در زمانهایی خاص می توانند موثر واقع شوند.
شوت زنی قهار اما گاهی گل نزن
توانایی جواهیر سوکای در بازی با دوپا و به خصوص پای چپ از این فوتبالیست آلبانیایی چهره ای ویژه ای ساخته است. دیگر خصوصیت جواهیر این است که قدرت پای زیادی دارد و در جا خوب شوت می زند.در سپاهان نیز سوکای از این پتانسیل هایش به خوبی استفاده می کرد و گل می زد، هر چند همان طور که اشاره شد گاهی هم بد جور گل نزن می شد.او در بسیاری از بازی ها سپاهان به عنوان بازیکن ذخیره به میدان آمد و گل زد و سهم خاصی در شادی هواداران زردپوش تیمش داشت.
غافلگیری سوکای پس از اظهار نظر فرکی
حسین فرکی پس از این که به عنوان سرمربی جدید سپاهان تیم انتخاب شد اندیشه های تاکتیکی خاص خودش را هم در تیم پیاده کرد. در طرح های فرکی برای سوکای جایگاه ویژه ای در نظر گرفته نشده بود و ظاهرا در لیگ پانزدهم هم سوکای در لیست مازاد سپاهانی ها قرار داشته است.او پس از فهمیدن این موضوع ناراحتی اش را از این که در لیست فصل بعد سرمربی قرار ندارد پنهان نکرد. سوکای انتظار داشت پس از سه سال و نیم بازی در سپاهان دیگر به بازیکنی قابل اعتماد تبدیل شده باشد اما دیدگاه کادر فنی چیز دیگری بود.در آن زمان سوکای روزهایی را به خاطر آورد که پیشنهاد های دیگر تیم های ایرانی را به دلیل تعهدش به سپاهان رد کرد اما شاید فکرش را هم نمی کرد روزی سپاهانی ها در خروج را به او نشان دهند. سرانجام این اتفاق افتاد تا بار دیگر ثابت شود در دنیای حرفه های فوتبال هر اتفاقی ممکن است و ناممکن وجود ندارد. حالا دیگر او در وطنش به بازی ادامه خواهد داد و از اصفهان تنها یادگاری هایی به همراه خواهد داشت. هواداران سپاهان نیز هر گز این مرد دوست داشتنی آلبانیایی را فراموش نخواهند کرد. فوتبالیستی که همیشه لبخند بر لبانش داشت و هرگز رابطه اش با تیفوسی های سپاهان خراب نشد.
خداحافظی سوکای با هواداران سپاهان
اواسط خردادماه امسال سوکای با انتشار پیامی در صفحه شخصی خود هواداران سپاهان را غافلگیر کرد. او در این پیام که به زبان فارسی نوشته شده بود چنین گفت: «با سلام به هواداران دوست داشتنی سپاهان. امروز من متوجه شدم که در لیست آقای فرکی نیستم و من واقعا سورپرایز شدم چون سه سال و نیم که در سپاهان بازی میکردم از همه تیمهای مطرح ایران پیشنهاد داشتم ولی با تمام قلبم فقط به سپاهان فکر میکردم و همیشه بهترینها را برای تیم سپاهان و هوادارای دوست داشتنی میخواستم.به هر حال آرزویم این است که سپاهان در سال آینده بتواند بهترین بازیها را داشته باشه و قهرمان آسیا بشود. و در آخر تشکر میکنم از مسئولان باشگاه و هواداران دوست داشتنی و مردم خوب اصفهان. شما را دوست دارم و هیچ وقت فراموشتان نمیکنم.»